Από Κέντρο και Αριστερά η εικόνα δείχνει χαοτική –και δεν είναι μόνον η πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ που το επιβεβαιώνει. Οι διαρροές βουλευτών, το νέο κόμμα Κασσελάκη και ένας πόλεμος υπό εξέλιξη, συντηρούν μια αναταραχή που όταν η σκόνη κατακαθίσει θα έχει διαμορφώσει και ένα νέο τοπίο. Οπως οι αμμοθύελλες στην έρημο. Δίπλα σε αυτά, ωστόσο, υπάρχει και μια πλειάδα στελεχών με κεντρώο προσανατολισμό ή πιο αριστερή αφετηρία που τα τελευταία χρόνια κινούνται ως πολιτικά άστεγοι. Μαζί τους κι ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός ψηφοφόρων που τα τελευταία χρόνια έχει προτιμήσει τη χαλάρωση του καναπέ την Κυριακή των εκλογών. Στη Χαριλάου Τρικούπη αναζητούν εσχάτως το κλειδί για την ενεργοποίησή τους.
Εξίσου ευμετάβλητο είναι το τοπίο και στη δεξιά πλευρά του χάρτη, έστω κι αν εκεί η φασαρία είναι προσώρας λιγότερη. Οι σχεδόν 20 ποσοστιαίες μονάδες που καταγράφονται στις, πέραν της ΝΔ, συντηρητικές δεξαμενές δικαιολογούν νέα σχέδια επί χάρτου, ενώ μια κινητικότητα μπορεί προσεχώς να δημιουργήσει και η διαγραφή Σαμαρά. Η λαϊκή και εθνικιστική Δεξιά ουδείς αποκλείει ότι θα επιδιώξει να συγκροτήσει τη δική της ενιαία δεξαμενή. Με τη ρευστότητα που επικρατεί αριστερά και δεξιά, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να προβάλλουν ξανά ως δύο πόλοι σταθερότητας που διατηρούν την ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό. Εκείνο που παραμένει ζητούμενο είναι εάν βρισκόμαστε μπροστά στην αναβίωση της πολιτικής σκηνής που διαμορφώθηκε έως την πρώτη δεκαετία του αιώνα ή στην αφετηρία για τη δημιουργία ενός πρωτόγνωρου σκηνικού με τέσσερις πόλους – Δεξιά, Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, Αριστερά. Δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές δεν έχουν καταλήξει ποιος μπορεί να απορροφήσει ποιον στο τέλος της ημέρας.
Σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη αναταραχή προβληματίζει μεν, αλλά δεν κλονίζει αυτή την ώρα την κυβέρνηση, ενώ επιτρέπει στο ΠΑΣΟΚ να αρχίσει να καταγράφει τα πρώτα σημαντικά πολιτικά κέρδη από το 2010. Αν τα ποσοστά οδηγήσουν προσεχώς και σε μια θεώρηση της ΝΔ από τα επίπεδα άνω του 20%, τότε θα δείχνει απολύτως ρεαλιστική η εκτίμηση για ανατροπή δεδομένων. Στο Μαξίμου θα έχουν πλέον αντίπαλο που αναγκαστικά θα πρέπει να διαχειριστούν με νέο σχέδιο. Μέχρι τότε, στη Χαριλάου Τρικούπη θα κινηθούν με στόχο να ξαναχτίσουν δεξαμενές που θα χωρούν περισσότερους, σε στελεχικό δυναμικό και στη βάση. Αθόρυβα, το πλάνο έχει μπει στα σκαριά – μια επιτροπή υπό την εποπτεία Ανδρουλάκη εξετάζει ήδη περισσότερα από 1.000 βιογραφικά στελεχών και τεχνοκρατών που μπορούσαν να ενισχύσουν τους κομματικούς τομείς και την εικόνα του Κινήματος. Αρκετά από αυτά θα καταλήξουν και στα χέρια της Αννας Διαμαντοπούλου, αφού και ο πολιτικός σχεδιασμός έχει τις ανάγκες του.
Η ίδια επιτροπή προεξοφλεί ότι στη σχετική πράσινη πλατφόρμα τα βιογραφικά λίαν συντόμως θα πολλαπλασιαστούν. Δεν πρόκειται για εξέλιξη που εκπλήσσει, απεναντίας στη Χαριλάου Τρικούπη κινούνται με τη βεβαιότητα ότι όλο και περισσότεροι θα χτυπούν στο εξής την πόρτα τους. Στη βάση των δημοσκοπικών ευρημάτων, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε ήδη να εξασφαλίσει μια θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα σε περισσότερους από 50 υποψηφίους – και αυτή η παράμετρος είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη για το οπλοστάσιο κάθε κομματικού σχηματισμού. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει προαναγγείλει κινήσεις αμφίπλευρης διεύρυνσης, αλλά γνωρίζει καλά ότι απέναντι στη ΝΔ το παιχνίδι γίνεται στο Κέντρο. Η επιλογή της Διαμαντοπούλου για τον νέο Πολιτικό Σχεδιασμό δεν αφήνει αμφιβολία ότι η έμφαση δίνεται στις κεντρώες δεξαμενές – όπου μπορούν να συναντηθούν κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί. Οπως δεν περνά απαρατήρητο ότι κάθε δήλωση ή παρέμβαση της Διαμαντοπούλου μπαίνει πλέον στο μικροσκόπιο της ΝΔ και του Μαξίμου για να βρεθούν τα κυβερνητικά αντίβαρα. Ενίοτε και για να στηθούν παγίδες στη Χαριλάου Τρικούπη. Μέχρι το πολιτικό συνέδριο του Μαΐου, ο Ανδρουλάκης θα παρακολουθεί τις κινήσεις των ρευμάτων. Εκεί το προσκλητήριο θα είναι ξεκάθαρο, πολύ περισσότερο επειδή δεν έχει πειστεί από τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για τον εκλογικό ορίζοντα.
