Στην τρίτη πράξη του «Αμλετ», ο ομώνυμος ήρωας σκηνοθετεί και ανεβάζει στο παλάτι μια θεατρική παράσταση που παρουσιάζει δραματοποιημένο τον φόνο του πατέρα του, με σκοπό να προκαλέσει τις αντιδράσεις του θείου του και υπόπτου για τη δολοφονία Κλαύδιου και της μητέρας και συνεργού Γερτρούδης. Ενώ ο πρώτος, όμως, αποχωρεί, είναι η δεύτερη που αποκαλύπτεται με τον χειρότερο τρόπο. Ενώ παρακολουθεί τη δραματοποιημένη εκδοχή του εαυτού της να δίνει όρκους αιώνιας πίστης στον νεκρό της σύζυγο, η Γερτρούδη σχολιάζει τη μη πειστική υπερβολή της λέγοντας «η κυρία διαμαρτύρεται πάρα πολύ, νομίζω».
Το ίδιο θα σχολίαζε, ίσως, ο Πρωθυπουργός αν έβλεπε κάποιον άλλον, κάποιον πολιτικό αντίπαλό του ίσως, να δίνει ολόκληρη συνέντευξη μπροστά σε ένα μαχητικό αεροσκάφος χρησιμοποιώντας το σαν φόντο για να απαντήσει στην κριτική που του ασκούν οι πρώην πρόεδροι της ΝΔ για τα ελληνοτουρκικά. Θα μπορούσε, οπωσδήποτε, αν διατηρούσε ακόμη τη δημοφιλία του 41% και το «φιλελεύθερο προφίλ», να διακρίνει την ειρωνεία της χρήσης ενός Rafale ως κινηματογραφικού prop προκειμένου να διατρανώσει την πίστη του στην Αγία Πεντάδα (Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια – Νόμος – Τάξη). Με τον ίδιο τρόπο που, σίγουρα, πριν από λίγα χρόνια, θα χαμογελούσε κι ο ίδιος βλέποντας τον Πάνο Καμμένο να ποζάρει σε πλάνα κομπάρσου του «Top Gun». Ωραίες αναμνήσεις και αυτές. Ρομαντικές.
Εχουν, βλέπετε, την πλάκα τους όλα αυτά τα ταυτοτικά της ΝΔ που ξεδιπλώνονται τις τελευταίες εβδομάδες. Η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά σημαδεύτηκε από υπερβολικές προσπάθειες δεκάδων στελεχών, «οργανικών διανοουμένων» (δηλαδή διορισμένων) και πολιτικών influencers να μας πείσουν πόσο καθόλου δεν άντεχαν τον Σαμαρά, στο όνομα του οποίου άναβαν κεράκια όταν είχε την εξουσία. Ενώ ταυτόχρονα, ναι, την ίδια ώρα, η ΝΔ διαμαρτύρεται πάρα πολύ, νομίζω, για να πείσει ότι δεν έχει απολέσει τη δεξιά της ταυτότητα και ότι δεν διαπραγματεύεται χωρίς ίχνος διάθεσης υποχωρητικότητας με την Τουρκία. Παρότι, για οποιονδήποτε διαθέτει ελάχιστη λογική, καμία διαπραγμάτευση μεταξύ δύο ελεύθερων κρατών δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει ένα ζύγι εκατέρωθεν παραχωρήσεων και υποχωρήσεων. Απλώς δεν γίνεται. Ακόμη κι αν στην επόμενη συνέντευξη επιστρατευθεί ολόκληρη διμοιρία μαχητικών να στολίζουν πλάνο του στρατηγού Μητσοτάκη στο πλημμυρισμένο Στεφανοβίκειο, με ταλαιπωρημένους πιλότους να του κάνουν μπαλέτο και χορωδία. Μη σας μπαίνουν ιδέες όμως.
