Οι άπορες Αφγανές γυναίκες που συνελήφθησαν για επαιτεία σύμφωνα με τους δρακόντειους νέους νόμους των Ταλιμπάν μίλησαν για «βάναυσους» βιασμούς και ξυλοδαρμούς κατά τη διάρκεια της κράτησης.
Τους τελευταίους μήνες, πολλές γυναίκες δήλωσαν ότι είχαν στοχοποιηθεί από αξιωματούχους των Ταλιμπάν και είχαν συλληφθεί βάσει των νόμων κατά της επαιτείας που ψηφίστηκαν φέτος.
Ενώ βρίσκονταν στη φυλακή, ισχυρίζονται ότι υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση, βασανιστήρια και καταναγκαστική εργασία, ενώ είδαν παιδιά να ξυλοκοπούνται και να κακοποιούνται.
Όλες οι γυναίκες δήλωσαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ζητιανεύουν στους δρόμους για χρήματα και τροφή για τα παιδιά τους, αφού δεν μπορούσαν να βρουν αμειβόμενη εργασία.
Από τότε που οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την εξουσία τον Αύγουστο του 2021, οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί από τις περισσότερες αμειβόμενες εργασίες, γεγονός που έχει οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων εξαθλίωσης, ιδίως μεταξύ των νοικοκυριών που διοικούνται από γυναίκες, σε ολόκληρη τη χώρα.
Τον Μάιο, οι Ταλιμπάν ψήφισαν νέους νόμους που απαγορεύουν στους «υγιείς ανθρώπους» να ζητιανεύουν στους δρόμους, αν έχουν πάνω τους αρκετά χρήματα για να πληρώσουν το φαγητό μιας ημέρας.
Συστάθηκε επιτροπή για την καταγραφή των επαιτών και την κατηγοριοποίησή τους ως «επαγγελματίες», «άπορους» ή «οργανωμένους», η οποία περιλαμβάνει τη λήψη βιομετρικών στοιχείων και δακτυλικών αποτυπωμάτων. Σύμφωνα με αξιωματούχους των Ταλιμπάν, σχεδόν 60.000 ζητιάνοι έχουν ήδη «μαζευτεί» μόνο στην Καμπούλ.
Η Ζάχρα, μια 32χρονη μητέρα τριών παιδιών, δήλωσε ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Καμπούλ και να ζητιανεύει στους δρόμους για φαγητό όταν ο σύζυγός της, ο οποίος υπηρετούσε στον εθνικό στρατό της προηγούμενης κυβέρνησης, εξαφανίστηκε μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν τον Αύγουστο του 2021.
«Πήγα στον δημοτικό σύμβουλο της γειτονιάς και του είπα ότι είμαι χήρα, ζητώντας βοήθεια για να ταΐσω τα τρία μου παιδιά», είπε. «Είπε ότι δεν υπήρχε βοήθεια και μου είπε να καθίσω δίπλα στον φούρνο [και] ίσως κάποιος μου δώσει κάτι», είπε στον Guardian.
Η Ζάχρα είπε ότι δεν γνώριζε τους νόμους των Ταλιμπάν κατά της επαιτείας μέχρι που συνελήφθη.
«Ένα αυτοκίνητο των Ταλιμπάν σταμάτησε κοντά στον φούρνο. Πήραν τον γιο μου με τη βία και μου είπαν να μπω στο όχημα», είπε. Η Ζάχρα ισχυρίστηκε ότι πέρασε τρεις ημέρες και νύχτες σε μια φυλακή των Ταλιμπάν και ότι αρχικά την υποχρέωσαν να μαγειρεύει, να καθαρίζει και να πλένει ρούχα για τους άνδρες που εργάζονταν εκεί.
Στη συνέχεια της είπαν ότι θα της πάρουν δακτυλικά αποτυπώματα και θα καταγράψουν τα βιομετρικά της στοιχεία. Όταν αντιστάθηκε, τη χτύπησαν μέχρι που έμεινε αναίσθητη. Είπε ότι στη συνέχεια τη βίασαν.
«[Από τότε που αφέθηκε ελεύθερη] έχω σκεφτεί αρκετές φορές να βάλω τέλος στη ζωή μου, αλλά τα παιδιά μου με συγκρατούν», είπε. «Αναρωτιόμουν ποιος θα τα τάιζε αν δεν ήμουν εδώ.
«Σε ποιον μπορώ να παραπονεθώ; Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί και φοβάμαι ότι θα με συλλάβουν ξανά αν μιλήσω. Για τη ζωή μου και την ασφάλεια των παιδιών μου, δεν μπορώ να πω τίποτα».
Μια άλλη γυναίκα, η Parwana, δήλωσε ότι συνελήφθη ενώ ζητιάνευε στην Καμπούλ τον Οκτώβριο μαζί με την τετράχρονη κόρη της, αφού ο σύζυγός της τους εγκατέλειψε. Είπε ότι μεταφέρθηκε στη φυλακή Badam Bagh και κρατήθηκε για 15 ημέρες.
«Έφεραν τους πάντες, ακόμη και μικρά παιδιά που γυάλιζαν παπούτσια στους δρόμους», είπε. «Μας έλεγαν στις γυναίκες γιατί δεν παντρευόμαστε, μας χτυπούσαν και μας έβαζαν να καθαρίζουμε και να πλένουμε πιάτα».
Η Parwana είπε επίσης ότι η ίδια, μαζί με άλλες δύο γυναίκες, βιάστηκε κατά τη διάρκεια της κράτησής της και ότι η επίθεση αυτή την έχει αφήσει τραυματισμένη και καταθλιπτική.
Μαζί με τις πολλαπλές αναφορές για βιασμούς και βασανιστήρια γυναικών που συνελήφθησαν βάσει των νόμων κατά της επαιτείας, πρώην κρατούμενες δήλωσαν επίσης στο αφγανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Zan Times ότι έγιναν μάρτυρες της κακοποίησης μικρών παιδιών στη φυλακή, με μια γυναίκα να ισχυρίζεται ότι δύο παιδιά ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου όσο ήταν υπό κράτηση.
«Κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει», είπε. «Αν μιλούσαμε, μας χτυπούσαν και μας αποκαλούσαν ξεδιάντροπους. Το να βλέπω αυτά τα παιδιά να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μου είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
Ο θάνατος των κρατουμένων που έχουν συλληφθεί βάσει των νόμων κατά της επαιτείας λαμβάνεται υπόψη στη διατύπωση του νέου νόμου των Ταλιμπάν, στον οποίο το άρθρο 25 αναφέρει: «Εάν ένας ζητιάνος πεθάνει ενώ βρίσκεται υπό κράτηση και δεν έχει συγγενείς ή εάν η οικογένεια αρνείται να παραλάβει τη σορό, οι δημοτικοί υπάλληλοι θα αναλάβουν την ταφή».
Σύμφωνα με τους νέους νόμους, όσοι χαρακτηρίζονται ως «άποροι» δικαιούνται νομικά οικονομική βοήθεια μετά την αποφυλάκισή τους, αλλά καμία από τις γυναίκες δεν δήλωσε ότι έλαβε οποιαδήποτε βοήθεια.
Η Parwana δήλωσε ότι μετά την απελευθέρωσή της φοβόταν πολύ να ζητιανέψει ξανά για φαγητό και αντ’ αυτού βασιζόταν στους γείτονές της για ελεημοσύνη.
«Αυτές τις μέρες, πηγαίνω από πόρτα σε πόρτα στη γειτονιά μου, συλλέγοντας μπαγιάτικο, ξερό ψωμί. Δεν έχω άλλη επιλογή», είπε. «Οι Ταλιμπάν είναι βάναυσοι και καταπιεστικοί, αλλά πού μπορώ να πάω για να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτούς; Είμαστε μόνοι μας».
Οι αρχές των Ταλιμπάν δεν απάντησαν σε πολλαπλά αιτήματα για απάντηση.
