Τίτλος τιμής μοναδικός που αξίζει σε κάθε Ελληνα το γεγονός ότι Τετάρτη βράδυ 27 Νοεμβρίου που γράφονταν αυτές οι γραμμές το κόστος δανεισμού της πτωχευμένης πριν από 14 χρόνια χώρας μας είναι παρόμοιο με το κόστος δανεισμού της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης. Το γαλλικό δεκαετές ομόλογο κινούνταν στο επίπεδο του 3,020. Το ίδιο και το ελληνικό δεκαετές.
Η εξήγηση απλή. Η Ελλάδα αποπληρώνει πρόωρα περίπου 9,5 δισ. ευρώ παλαιού χρέους και είναι δημοσιονομικά ασφαλής. Η Γαλλία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, (όπως και η Γερμανία και η Ιταλία) για τα οποία οι λύσεις είναι δύσκολες. Και οι αγορές τα τιμολογούν και τα δύο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από την κυβέρνηση Μπαρνιέ να ψηφίσει μέτρα που να αντιμετωπίζουν τις τρομακτικές υπερβάσεις των κανόνων του ελλείμματος. Ο γάλλος πρωθυπουργός δεν θα τα περάσει εύκολα από το Κοινοβούλιό του. Ηδη οι προτάσεις του με τα φορολογικά μέτρα απέτυχαν να ψηφιστούν. Ο Μπαρνιέ μπορεί να παρακάμψει το Κοινοβούλιο για τη νομοθέτησή τους, αλλά απειλείται από μια πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης. Δηλαδή με πρόωρη κατάρρευση της κυβέρνησής του και ακόμα μεγαλύτερη κρίση.
Στη Γερμανία το πολιτικό χάος είναι μεγαλύτερο. Απλά εκεί έχουν δημοσιονομικές καβάτζες και την ελπίδα να «λύσουν» επιτέλους το φρένο χρέους. Συμπωματικά οι δύο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες οδηγούν επίσης και τον δρόμο προς την οικονομική ύφεση σε όλη την ευρωζώνη. Ο δείκτης μεταποίησης τόσο στη Γερμανία όσο και στη Γαλλία κινείται στο 43,2, πολύ χαμηλότερα από το 50, που οριοθετεί την ανάπτυξη. Στις υπηρεσίες υποχώρησε επίσης κάτω από το 50, στο 49,2, και όλοι αναρωτιούνται από πού θα έρθει πλέον η ανάπτυξη. Ενδεχομένως να μας το απαντήσει η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ στην επόμενη συνεδρίαση.
Ως εκ τούτου, το ευρώ κατρακυλά σε χαμηλό δύο ετών έναντι του δολαρίου, ενώ υποαποδίδει ακόμα και από τη βρετανική στερλίνα. Στις αγορές συναλλάγματος θεωρείται δεδομένο ότι η ισοτιμία ένα ευρώ για κάθε ένα δολάριο βρίσκεται προ των πυλών. Ενδεχομένως πριν αναλάβει ο Ντόναλντ Τραμπ επισήμως την ευθύνη διακυβέρνησης της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη και αρχίσει ο πόλεμος των δασμών, για τον οποίο οι ισχυροί της Ευρώπης είναι απροετοίμαστοι και αδύναμοι.
Στην ελληνική κυβέρνηση κοιτούν στον ευρωπαϊκό περίγυρο και παίρνουν κουράγιο, φαντάζομαι ανακουφισμένοι. Περιθώριο εφησυχασμού δεν μπορεί να υπάρχει. Ολη αυτή η κατάσταση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορεί να μας επηρεάσει. Για την ώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μένουμε πιστοί στο πρόγραμμα. Δημοσιονομική ασφάλεια και πολλές αλλαγές, τώρα που μπορούμε.
Το αυξημένο κόστος ζωής αποτελεί τον εγχώριο κυβερνητικό πονοκέφαλο και λογικό είναι γιατί ξέφυγε της κυβέρνησης, υποτιμήθηκε η μετάδοση από το «ράφι» στις υπηρεσίες και τώρα που συνέβη είναι αργά για να περιοριστεί. Το πιθανότερο είναι ότι την ώρα που οι κυβερνήσεις στον ευρωπαϊκό πυρήνα θα αντιμετωπίζουν υπαρξιακά προβλήματα, εμείς θα παλεύουμε με την τιμή του καφέ και των ενοικίων. Προβλήματα διόλου αμελητέα, τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για τους πολίτες. Εχουμε όμως και μια μεγάλη ευκαιρία, να καλύψουμε μέρος του χαμένου εδάφους με την υπόλοιπη Ευρώπη, όχι μόνο λόγω της δικής μας ανόδου, αλλά και της δικής τους πτώσης.
