Ένα νέο βιβλίο έχει ως στόχο να μας κάνει να σκεφτούμε διαφορετικά για την ιστορία του τατουάζ στην Βρετανία, αλλά και για τους αριστοκράτες της Βικτωριανής εποχής … και τους διευθυντές τραπεζών
«Υπάρχει προφανώς μια μακρά, περίπλοκη και σημαντική ιστορία που σχετίζει τα τατουάζ με τους ναύτες, αλλά και με τους εγκληματίες και τους διάφορους νεόπλουτους», εξηγεί ο Ματ Λόντερ, συγγραφέας του βιβλίου Tattoos: The Untold History of a Modern Art.
Τα τατουάζ πλέον μπορεί να βρίσκονται σε κάθε κατηγορία ανθρώπου και δεν έχουν τον underground και εξτριμ χαρακτήρα που είχαν κάποτε.
Όμως η ιστορία της πρακτικής αυτής είναι μακρά.
«Το τατουάζ πέρασε από τον «άγριο» στον ναυτικό, από τον ναυτικό στον άνθρωπο της στεριάς. Έκτοτε έχει διεισδύσει σε ολόκληρο το κοινωνικό στρώμα».
«Αλλά ο κύριος λόγος που έχουμε βιομηχανία τατουάζ είναι επειδή οι πλούσιοι άνθρωποι ήθελαν να κάνουν. Ήθελα να εξερευνήσω αυτή τη βιομηχανία και πώς αναπτύχθηκε, και κυρίως να εξετάσω τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτήν».
Ο Λόντερ απορρίπτει την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι το τατουάζ έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τα ταξίδια του καπετάνιου Κουκ στον Ειρηνικό στα μέσα του 18ου αιώνα .
«Υπήρχε τατουάζ στη Βρετανία πριν και μετά και οι τεχνοτροπίες δεν άλλαξαν».
Εντοπίζει ως γεγονός-κλειδί το άνοιγμα της Ιαπωνίας το 1858 σε ξένους επισκέπτες και εμπόριο.
«Ακριβώς όπως τα ιαπωνικά χαρακτικά, τα ρούχα, τα έπιπλα κ.λπ. έγιναν συναρπαστικά και εξωτικά για τα αριστοκρατικά γούστα, έτσι έγινε και η ιαπωνική παράδοση του τατουάζ». Μια σειρά από Βρετανούς βασιλικούς επισκέπτες και μελλοντικούς μονάρχες έκαναν τατουάζ ενώ βρίσκονταν εκεί μαζί με διάφορους άλλους εστεμμένους αρχηγούς της Ευρώπης.
Discover the untold history of tattooing as a professional art form, from 18th-century pioneers to modern icons.
Join Dr Matt Lodder of @PHAISEssex at @firstsite for a talk about his new book Tattoos (@YaleBooks). https://t.co/Lz07uAEWMZ. pic.twitter.com/l5e9P87mdP
— University of Essex (@Uni_of_Essex) November 22, 2024
Αναπόφευκτα, η τάση κατέβηκε στην κοινωνική ιεραρχία και αυτό που ήταν μια ακριβή ασχολία της ανώτερης τάξης, με τους κυρίους να μοιράζονται ίσως ιδιωτικά τα τατουάζ τους κατά τη διάρκεια του δείπνου, τελικά έγινε ένα πιο δημόσιο θέαμα σε ένα ευρύτερο δημογραφικό κοινό.
«Αν ο βασιλιάς σας ή ο διευθυντής της τράπεζάς σας έχει τατουάζ, είναι απίθανο να είναι ορατό», εξηγεί ο συγγραφέας.
«Αλλά αν είστε ένας χειρώνακτικός εργάτης που σηκώνει τα μανίκια του, είναι μια διαφορετική ιστορία».
Με την πάροδο των ετών η δημοτικότητα των τατουάζ αυξάνεται και μειώνεται, με ιδιαίτερο σημείο πτώσης τις δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, οι αναδυόμενες ζωντανές υποκουλτούρες, από την γκέι σκηνή μέχρι το πανκ, άρχισαν να υιοθετούν ξανά την πρακτική, υποστηριζόμενες από καινοτόμους και δραστήριους επαγγελματίες.
«Το ερώτημα γιατί οι άνθρωποι μπαίνουν σε ένα κατάστημα και πληρώνουν κάποιον που δεν γνωρίζουν για να κάνουν τατουάζ είναι συναρπαστικό», λέει ο Λόντερ.
«Εν μέρει είναι τόσο απλό όσο το ότι οι άνθρωποι θέλουν να έχουν πίνακες που τους αρέσουν, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο».
Οι ιστορίες των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτά μπορεί να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Το αξιοπερίεργο με το τατουάζ είναι ότι εξακολουθεί συχνά να θεωρείται αποκλίνουσα κοινωνική πρακτική και ταυτόχρονα είναι μια ακμάζουσα παγκόσμια βιομηχανία.
