Ποιος έτρεξε να υπερασπιστεί την τιμή του διαγραφέντος πρώην πρωθυπουργού; Μια αυτοσυστηνόμενη σήμερα ως αντισυστημική, η οποία δηλώνει όμως θαυμάστρια των επιδόσεων του μνημονιακού «πρωθυπουργού που κράτησε την Ελλάδα όρθια το 2012-2015».
Κι ένας διεκδικητής των ψήφων των πούρων δεξιών, ο οποίος αποφάνθηκε πως «η ΝΔ απέδειξε ότι είναι ένα μονολιθικό κόμμα. Αντί να διαγράψει τον προδότη Γεραπετρίτη, διέγραψαν αυτόν που κατήγγειλε την προδοσία». Η Λατινοπούλου κι ο Νατσιός, βέβαια, δεν θαμπώθηκαν ξαφνικά από το μπόι του Αντώνη Σαμαρά.
Διέβλεψαν μια ευκαιρία να βουτήξουν στη δεξαμενή των συντηρητικών ψηφοφόρων που εκείνος διατείνεται ότι εξέφραζε κάθε φορά που επεδίωκε να στρέψει πάνω του τούς προβολείς υψώνοντας τα εθνικοπατριωτικά λάβαρα.
Γαλάζιοι βουλευτές, πάλι, είδαν την καρατόμησή του ως «μονόδρομο» και προέβλεψαν πως δεν θα τον ακολουθήσει κάποιος από την ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τα εσώψυχα των νεοδημοκρατών ώστε να καταλήξει σ’ αυτή την εκτίμηση, αλλά οι γνώστες των μύχιων σκέψεών τους ξέρουν πως εδώ και καιρό δεν υπήρχε παρά μόνο ένας αληθινά σαμαρικός ανάμεσα στους συμπολιτευόμενους.
Για τους ρεαλιστές, επομένως, η πιο εμβληματική στιγμή της πολιτικής καριέρας του Μεσσήνιου δεν μπορεί να επαναληφθεί έπειτα από τριάντα χρόνια – εντάξει, οι πιο κυνικοί λένε ότι είναι δύσκολο για οποιονδήποτε πολιτικό να πετύχει στην όγδοη δεκαετία της ζωής του ό,τι δεν κατόρθωσε στην πέμπτη, την εποχή που βρισκόταν εντός του μέλλοντός του, δηλαδή.
Ακόμη κι αν άνθρωποι από το περιβάλλον του τον θεωρούν ιδανικό εκφραστή του 20% το οποίο συγκεντρώνει στα γκάλοπ ο χώρος στα δεξιά της Δεξιάς, οι τωρινοί αρχηγοί του τελευταίου δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να παραχωρήσουν την εξουσία που ο καθένας έχει στο μικρό ή μικρότερο κόμμα του.
Κι αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Μερικοί υποστηρίζουν ότι έχει τα φόντα να παίξει τον ρόλο του φωτισμένου πνευματικού καθοδηγητή της Δεξιάς. Ωστόσο, παραβλέπουν πως για τους πολέμιους της καθεστηκυίας τάξης που ψηφίζουν τα συγκεκριμένα κομματίδια στα δεξιά της ΝΔ, ένας πρώην πρωθυπουργός θα είναι πάντα – όσο κι αν φωνάζει τραμπικά επιχειρήματα κατά της woke ατζέντας – εκπρόσωπος των ελίτ. Η επιδραστικότητα του Σαμαρά, λοιπόν, ίσως είναι μικρότερη απ’ όση πιστεύουν όποιοι περιμένουν αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών εξαιτίας του.
