Ανταποκρινόμενος στο χρέος του έναντι της Ιστορίας, ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει τη διεθνή καριέρα του με μία εμφάνιση στην Τύνιδα, όπου ήταν προσκεκλημένος ομιλητής στην επέτειο των 40 ετών του Αραβικού Ινστιτούτου Επιχειρηματιών. Η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για το πολιτικό στίγμα του. Συνοψίζω παρακάτω τα βασικά σημεία της ομιλίας.
Ο κ. Τσίπρας θέλει μεταναστευτική πολιτική σαν αυτή που ακολούθησε η προεδρία Μπάιντεν, για να γίνει η Ευρώπη παραγωγική όπως οι ΗΠΑ. Παραβλέπει, όμως, τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής στις εσωτερικές ισορροπίες της αμερικανικής κοινωνίας και, κυρίως, παραβλέπει το γεγονός ότι η Κάμαλα Χάρις υπόσχεται να αναθεωρήσει επί το συντηρητικότερο την πολιτική Μπάιντεν στο Μεταναστευτικό, προκειμένου να επιβιώσει εκλογικά. Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας βλέπει μόνο ό,τι θέλει. Θέλει, επίσης, μια νέα ηγεσία στη Δύση, η οποία θα αναγνωρίζει ότι ο κόσμος είναι πολυπολικός και οι ΗΠΑ δεν είναι η ηγέτιδα δύναμη. Για την Ουκρανία, θέλει απλώς η Ευρώπη να πιέσει για την επικράτηση της διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου – ότι δεν λέει όμως κουβέντα για τη στρατιωτική στήριξή της από την Ευρώπη πρέπει να εκτιμηθεί δεόντως. Φυσικά, στο Μεσανατολικό, θέλει άμεση κατάπαυση του πυρός, διαφορετικά να επιβληθούν ευρωπαϊκές κυρώσεις στο Ισραήλ.
Μετά τη σύνοψη, να προχωρήσω και στην ερμηνεία. Οι θέσεις του κ. Τσίπρα, όπως τις εξέφρασε προς το κοινό των αράβων επιχειρηματιών, είναι οι θέσεις της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας, της Ανγκόλας και των υπολοίπων αυτής της κατηγορίας, σχετικά με τη διεθνή τάξη πραγμάτων. Οχι ότι εκπλήσσομαι από τις επιλογές του. Αυτά ξέρει, τα ανελεύθερα καθεστώτα, αυτά έχει θαυμάσει στη ζωή του (αχ, η Σοβιετία, τι καημός…), με αυτά νιώθει άνετα ο άνθρωπος, δεν θα του πούμε εμείς τι να κάνει. Είναι όμως χρήσιμο πάντα να μην ξεχνάμε ούτε ποιος είναι ούτε τι αντιπροσωπεύει.
PUBLICITY STUNTS
Στην Αμερική, τα λένε «publicity stunts»: σκηνοθετημένες εμφανίσεις που γίνονται για τη δημοσιότητα, όπως ας πούμε ο Τραμπ να τηγανίζει πατάτες στα Μακντόναλντς ή στο απορριμματοφόρο με πορτοκαλί γιλέκο. Εδώ, παρατηρώ ότι στο άθλημα αυτό επιδίδεται με αξιώσεις ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας. Χρειάζεται προσοχή όμως, γιατί τέτοιου είδους ευκαιρίες δημοσιότητας εύκολα διολισθαίνουν στη γελοιότητα. Λόγου χάρη, καλώς σφραγίστηκε οριστικά το μπαρ που σέρβιρε μπόμπες στα πιτσιρίκια και τα έστειλε το νοσοκομείο. Ηταν ανάγκη όμως να περάσει το λουκέτο ο ίδιος αυτοπροσώπως; Δεν έχει συναίσθηση της γελοιότητας; Ρητορική η ερώτηση.
Πριν από λίγες ημέρες πάλι, τον θαυμάσαμε να φυτεύει αυτοπροσώπως ένα δενδρύλλιο κάπου στη Αθήνα, φορώντας τα αθλητικά του παπούτσια και, λίγο παλιότερα, τον είδαμε συνοδηγό σε απορριμματοφόρο. Πρέπει να κάνει κράτει, που λένε, γιατί οι απαιτήσεις του κοινού του αυξάνονται επικίνδυνα. Μετά το λουκέτο στο μπαρ, δηλαδή, τι άλλο να περιμένουμε εμείς του φαν κλαμπ; Μια ιδέα θα ήταν να κατεβεί από την καμπίνα του απορριμματοφόρου και να αδειάζει κάδους, αλλά είναι κάτι αναμενόμενο. Πολύ καλύτερο θα ήταν να πάρει μια σφεντόνα (γιατί είμαστε και οικολόγοι πάνω από όλα) και να κυνηγήσει τους αρουραίους στο Σύνταγμα! Μετά τα μεσάνυχτα βέβαια. Και το τηλεοπτικό συνεργείο να τον συναντήσει υποτίθεται τυχαία: «Ω, τι έκπληξη! Ο δήμαρχος κυνηγάει τα ποντίκια». Κάπως έτσι τέλος πάντων – ξέρουν οι ειδικοί…
ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΙ ΜΑΘΗΣΕΩΣ
Υστερα από συνεδρίαση του αρμόδιου κομματικού οργάνου, οι ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ ενέκριναν μεταξύ άλλων και την υποψηφιότητα του Απόστολου Γκλέτσου για την προεδρία του κόμματος. Κατόπιν τούτου, ας μην απορούν πώς τους προέκυψε ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν σώζονται…
