Шәмшiнiң шырқап салатын әдемi дауысы болмаса да, әннiң табиғатын түсiнiп, оны тыңдаушысына жеткiзе бiлетiн әсем үнi бар едi. Оның дауысы кейде қырылдай шығып, биiктей алмаса да, тыңдар құлақты ерiксiз елiтiп, қай жүректi болмасын баурап әкететiн.
— Саған қай қасиет бұрын дарыды — ән салу ма, әлде ән шығару ма? — деп сұрағанымда, Шәмшi сәл ойланып:
— Бетховен тас керең болса да, ғажап музыка жазған. Байқадамов қазақ әндерiн айтуға олақ болғанымен, нағыз қазақи әндер жазған. Өйткенi бәрiнiң көкiрегiнде сайрайтын бiр-бiр Аққұс бар, — деген едi ол. — Анамнан естiген хикая едi. Сол Аққұс туралы әңгiмемдi тыңда.
Алыстағы бiр асқар таудың басын...
