Κάτω από την Ακρόπολη, εκεί γύρω από την Τσάμη Καρατάσου και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, έχει δημιουργηθεί ένας καινούργιος κόσμος. Τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια κίνηση έντονη στην περιοχή, με ανθρώπους να έχουν φτιάξει μικρούς, ζεστούς, μοντέρνους χώρους, κυρίως μπαράκια, σε ένα εντελώς διαφορετικό concept από το always classic «Zonars», την πάντα φιλόξενη ταράτσα της Μίνας («Αττικός»), τη «Στροφή», όλα αυτά τέλος πάντων που γνωρίζει ο πολύς κόσμος.
Τα καινούργια spots σε… ανηφοριές και κατηφοριές, στεγάζονται κυρίως κάτω από πολυκατοικίες, βγάζουν καρέκλες στα πεζοδρόμια, διαθέτουν απαλούς, μοντέρνους φωτισμούς. Η αλήθεια είναι ότι στα δρομάκια κάτω από την Ακρόπολη δημιουργείται τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας (με αποκορύφωμα την Πέμπτη, την Παρασκευή και το Σάββατο), το αδιαχώρητο. Τα αυτοκίνητα «φρακάρουν» το ένα πίσω από το άλλο, καθώς όλοι προσπαθούν να παρκάρουν κάπου, οι θαμώνες παρακολουθούν οδηγούς να διαπληκτίζονται, συνεχίζοντας όμως να πίνουν το κρασί τους σε αυτά τα τεράστια στρογγυλά ποτήρια.
Δύο βραδιές πριν, προσπαθούσα να προσεγγίσω, όσο πιο κοντά γίνεται, τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με σκοπό να επισκεφθώ το εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης, για ένα δείπνο. Πραγματικά ο οδηγός του taxi έζησε πολύ δύσκολες στιγμές. Ανεβαίναμε, κατεβαίναμε στην περιοχή, υπήρχε καθυστέρηση, κορναρίσματα, ακόμα και τα συμπαθή σκυλάκια «τρελαίνονταν» από τη βαβούρα και έφευγαν μακριά από τους ιδιοκτήτες τους.
Μια νεαρή κυρία κυνηγούσε τον σκύλο της, ο οποίος αποφάσισε να δραπετεύσει. Η γυναίκα άρχισε να τον ψάχνει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, ειλικρινά αν δεν προλάβαινε αυτό το όμορφο τετράποδο θα είχε βγει στη Λεωφόρο Συγγρού. Το εστιατόριο του Μουσείου της Ακρόπολης είναι πάντα εξαιρετικό. Ο φωτισμός «γλυκός», μια ηρεμία που σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματά σου, ο Ιερός Βράχος να μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Οι βραδινές βόλτες κάτω και γύρω από την Ακρόπολη, είναι μοναδικές. Απλά γοητευτικές…
Από την Αθήνα και τη μοναδικής γοητείας περιοχή γύρω και κάτω από την Ακρόπολη, ταξιδεύουμε στον χώρο των μεγάλων, διεθνών brands και των διάσημων ανθρώπων οι οποίοι έναντι αδράς αμοιβής έχουν αναλάβει το promotion. Πανάκριβες καμπάνιες, κορυφαίοι φωτογράφοι, ένα τεράστιο team από creative, βοηθούς, μακιγιέρ, κομμωτές, στυλίστες και στο επίκεντρο οι προσωπικότητες που καλούνται να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κόσμου σε αυτό που κλήθηκαν να διαφημίσουν. Η ηθοποιός Αν Χάθαγουεϊ, η οποία μοιάζει πάντα με μικρό κορίτσι, ανέλαβε το προμοτάρισμα των κοσμημάτων Bvlgari.
Η ωραία Σκάρλετ Τζοχάνσον είναι το πρόσωπο της Prada. Η Λουπίτα Νιόνγκο είναι το κορίτσι της Chanel, η Μπιγιόνσε και ο Jay – Ζ παραμένουν τα «πρόσωπα» του μυθικού κοσμηματοπωλείου Tiffany & Co. Αναρωτιέμαι, παρακολουθώντας τις καταχωρήσεις αλλά διαβάζοντας και την ιστορία του εμβληματικού brand με τους top καλλιτέχνες στο «διαφημιστικό σκέλος», θα ήταν το Tiffany αυτό που είναι, αν δεν υπήρχε η Οντρεϊ Χέπμπορν και η ταινία «Breakfast at Tiffany’s»; Μάλλον όχι. Η Οντρεϊ θα παραμείνει το απόλυτο fashion icon, όσα κοσμήματα και αν φορέσουν οι stars της εποχής μας και η Μελάνια Τραμπ, που έχει το κοσμηματοπωλείο δίπλα στο σπίτι της στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης.
