در یک دستاورد زیستی که بیشتر شبیه ایده‌های داستان‌های علمی-تخیلی به‌نظر می‌رسد، دانشمندان توانستند بخش‌هایی از پوست موش‌های زنده را شفاف کنند. آن‌ها یک رنگ ایمن برپایه رنگ‌های خوراکی توسعه داده‌اند که با خنثی‌کردن قابلیت پخش نور مایع اطراف سلول‌ها، بافت را موقتاً نامرئی می‌کند. وقتی یک نور با طول موج معین از میان موادی عبور می‌کند که کیفیت انکساری متفاوتی دارند، در تمام جهات پخش می‌شود؛ درنتیجه ماده کدر به‌نظر می‌رسد. اکثراً به همین علت است که حتی بافت‌های بسیار نازک و مایع اطراف‌شان، مانند آن‌هایی که در پوست هستند، شفاف نیستند.
