„Koszmarna klasa” albo „zdolni, ale leniwi”, „uważaj na nich”, „takie mimozy” – ile razy słyszysz coś podobnego w pokoju nauczycielskim? Nie ma chyba klasy, która nie doczekałaby się jakiejś, mniej lub bardziej chlubnej, etykietki. Nauczyciele przekazują sobie informacje, wierząc, że w ten sposób pomagają sobie wzajemnie w procesie wychowawczym. Prawda jest jednak taka, że często w diagnozach tych wiele jest stereotypów, a przyklejonej łatki trudno się pozbyć. Może więc warto, rozpoczynając pracę z klasą, przyjść do niej z otwartą głową?
