«در طرح‌های آمایش سرزمینی مان و یا طرح‌هایی که مشاورین خارجی انجام داده اند، به مساله پایداری سرزمینی پرداخته شده است. مطالعات تاریخی نشان می‌دهد یک گروه فرانسوی در حدود سال‌های ۱۳۱۰، در ایران تحقیق کرده بودند و توصیه آن‌ها این بود که به جای اینکه شهر تهران را گسترش دهیم، از سمت سمنان تا زنجان در دامنه جنوبی رشته کوه البرز، شهر‌های حداکثر ۱۰۰ و ۲۰۰ هزار نفری داشته باشیم. در این چارچوب باید دشت پایین را به کشاورزی اختصاص دهیم و بار جمعیتی به آن تحمیل نکنیم و آن دشت جنوب رشته کوه البرز که حوضه آبریز البرز است را از بین نبریم.»
