پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل گفت: بنگلادش در حوزه اقتصادی روی ریل توسعه قرار گرفت اما توسعه اقتصادی با توسعه سیاسی در این کشور همراه نشد و همین مسأله شکاف دولت و ملت را به وجود آورد.
فرزاد رمضانی بونش، پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل با اشاره به وقایع رخ داده در بنگلادش و آینده دولت موقت در این کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: اگر نگاهی چند جانبه به تحولات بنگلادش داشته باشیم به وضوح می‌بینیم که چند متغیر اعم از اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را باید در تحلیل اوضاع و احوال این روزهای این کشور مد نظر قرار دهیم. در حوزه اقتصادی این کشور به نوعی روی ریل توسعه قرار گرفت و گام‌های خوبی طی سال‌های گذشته برداشته شد اما توسعه اقتصادی با توسعه سیاسی در این کشور همراه نشد و همین مسأله شکاف دولت و ملت را به وجود آورد؛ به گونه‌ای که دولت نتوانست علاوه بر توسعه اقتصادی این شکاف سیاسی را ترمیم کند و به همین دلیل معترضان علیه دولت شیخ حسینه حرکت کردند و به نوعی اپوزیسیون علیه آنها اقدام کرد.
وی ادامه داد: این در حالیست که بسیاری از مردم بنگلادش هم با دانشجویان و جنبش اعتراضی همراه شدند و همین امر سبب شد که خشم عمومی علیه دولت افزایش پیدا کند و در نهایت نخست‌وزیر این کشور استعفا داد و به هند گریخت. باید توجه شود که نقش ارتش در بنگلادش با نقش ارتش در پاکستان تفاوت دارد و در این راستا ارتش بنگلادش پس از خروج شیخ حسینه می‌تواند مثبت عمل کند اما اگر ارتش این کشور نقش منفی را به عهده بگیرد، بدون شک با مخالفت جنبش دانشجویی روبه‌رو خواهد شد. در این میان محمد یونس، بانکدار و اقتصاددان بنگلادشی که نام وی به عنوان برنده جایزه نوبل اقتصاد هم ثبت شده، به درخواست جنبش دانشجویی به عنوان رئیس دولت موقت بنگلادش انتخاب شد و به نظر می‌رسد که او باید یک رویکرد ثبات‌زا را پیش بگیرد.
