«Ο Μακρόν πρέπει να πάψει να κρύβεται πίσω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες – και να διορίσει έναν πρωθυπουργό» έγραφε προχθές στη βρετανική «Guardian» η γαλλίδα δημοσιογράφος Πολίν Μποκ. «Αρνούμενος να δεχθεί την υποψήφια της αριστερής συμμαχίας, νικήτριας των εκλογών, ο γάλλος πρόεδρος μοιάζει όλο και περισσότερο απολυταρχικός» πρόσθετε. Ακόμα και συντηρητικοί πολιτικοί συμφωνούν ως προς αυτό: «Οταν ένα πολιτικό μπλοκ έρχεται πρώτο σε ψήφους… έχει κερδίσει. Αυτό λέει η λογική, αυτό λέει η παράδοση. Ο Μακρόν πρέπει να ορίσει πρωθυπουργό την εκλεκτή του Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP). Το γεγονός ότι έχει ήδη αρνηθεί να το πράξει είναι μια άρνηση της δημοκρατίας» κατήγγειλε ο Σαρλ ντε Κουρσόν. Σύμφωνα ωστόσο με τη «Monde», ο Μακρόν έχει αποσυρθεί από τις 28 Ιουλίου για 15ήμερες διακοπές στο Φρούριο του Μπρεγκανσόν, τη θερινή προεδρική κατοικία – πηγαινοέρχεται βέβαια στο Παρίσι, το επιβάλλουν τα γαλλικά ολυμπιακά μετάλλια, εκμεταλλεύεται ωστόσο την «πολιτική εκεχειρία» που ο ίδιος κήρυξε για τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων ώστε να σκεφτεί και να καταστρώσει το σχέδιό του για το (πρωθυπουργικό) μέγαρο Ματινιόν.
Επειτα από μια περίοδο άρνησης, ο γάλλος πρόεδρος αναγνώρισε τελικά την ήττα του στις πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές που ο ίδιος προκήρυξε μετά τον θρίαμβο της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης (RN) στις ευρωεκλογές. Κάποιοι λένε πως ήθελε να «αναγκαστεί» να διορίσει πρωθυπουργό τον Ζορντάν Μπαρντελά, τον υπαρχηγό της Μαρίν Λεπέν, ώστε να προλάβουν να απαξιωθούν εγκαίρως αμφότεροι μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027. Tελικά, όμως, το περίφημο «ρεπουμπλικανικό μέτωπο» δούλεψε για μια ακόμα φορά, η RN ήρθε τρίτη εξασφαλίζοντας 142 έδρες, έναντι 150 εδρών υπέρ του προεδρικού μπλοκ και 178 εδρών υπέρ του NFP, της συμμαχίας της Αριστεράς. Το γαλλικό Σύνταγμα λέει πως «ο πρόεδρος ορίζει τον πρωθυπουργό», η παράδοση θέλει όμως αυτόν τον τελευταίο να προτείνεται από τον νικητή των εκλογών. Επειτα από πολυήμερες διαπραγματεύσεις, το NFP κατάφερε πράγματι να συμφωνήσει σε ένα όνομα, ένα μη πολιτικό πρόσωπο, την 37χρονη οικονομολόγο Λουσί Καστέ, διευθύντρια οικονομικών στον Δήμο του Παρισιού. Αλλά ο Μακρόν δεν ενθουσιάστηκε καθόλου.
Το Ελιζέ δυσφορεί με αυτό που θεωρεί ως εκδικητική στάση της Καστέ, η οποία έχει ξεκαθαρίσει πως θέλει να εφαρμόσει το πρόγραμμα του NFP, συμπεριλαμβανομένης της επαναφοράς του φόρου υψηλής περιουσίας και της κατάργησης της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. «Η χώρα έχει επειγόντως ανάγκη όχι να καταστρέψει ό,τι μόλις κάναμε, αλλά να χτίσει και να προχωρήσει μπροστά» δήλωσε καυστικά ο Μακρόν στις 23 Ιουλίου, απορρίπτοντας την ιδέα να κάνει την 37χρονη απόφοιτη της Sciences Po, της London School of Economics και της ΕΝΑ, της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης της Γαλλίας, πρωθυπουργό του.
Η ίδια η Καστέ επιμένει. Ξεκίνησε περιοδεία ανά τη χώρα, σε μια προσπάθεια να γίνει ευρύτερα γνωστή, και έχει αμβλύνει τη ρητορική της. Σε συνέντευξη που παραχώρησε προ ημερών στη «La Tribune Dimanche» υποσχέθηκε «συμβιβασμούς» με όλους πλην της Εθνικής Συσπείρωσης. Μέλη της αριστερής πτέρυγας της επονομαζόμενης «Μακρονίας», όπως ο υπηρεσιακός υπουργός Μεταφορών Πατρίς Βεργκριέτ, καλούν τον γάλλο πρόεδρο να κάνει μια χειρονομία καλής θέλησης και να δεχθεί, μετά την «ολυμπιακή εκεχειρία», να συναντήσει τη Λουσί Καστέ. Παράλληλα, βέβαια, και ελλείψει προφανούς πλειοψηφίας στην κατακερματισμένη Εθνοσυνέλευση, ο Βεργκριέτ εκτιμά πως «μετά τον χρόνο που θα δοθεί στο NFP, κατόπιν τον χρόνο που θα δοθεί σε μια πιθανή διεύρυνση προς τη Δεξιά, θα έρθει ένας τρίτος χρόνος, αυτός της προεδρικής πρωτοβουλίας». Ιδανικά, ο Μακρόν θα ήθελε να διορίσει πρωθυπουργό μια συναινετική προσωπικότητα, αρεστή τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά, που θα ανέδυε «ένα άρωμα συγκατοίκησης». Προς το παρόν, όμως, διακοπές και Ολυμπιακοί Αγώνες.
