Μέτρα για την αντιμετώπιση του υπερτουρισμού παίρνουν μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι οι παραθεριστές προσφέρουν μια οικονομική γενναιοδωρία.
Πώς θα ήταν λοιπόν η ιδανική τουριστική αγορά;
Οι κάτοικοι θα προτιμούσαν μάλλον έναν μικρό αριθμό επισκεπτών με υψηλές δαπάνες, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι μαζικές αφίξεις και να μεγιστοποιηθούν τα έσοδα.
Τα στοιχεία που συνέταξε ο Economist κατατάσσουν 20 δημοφιλείς προορισμούς ανάλογα με την ελκυστικότητά τους στους διεθνείς ταξιδιώτες και δίνουν μια αίσθηση του ποιες πόλεις βρίσκονται πιο κοντά -και πιο μακριά- από αυτό το ιδανικό.
Για παράδειγμα, το Λονδίνο και το Τόκιο βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας με 20 εκατ. επισκέπτες το καθένα, ακολουθούμενα από την Κωνσταντινούπολη, με 17 εκατ. επισκέπτες.
Το Άμστερνταμ, το Παρίσι και το Μιλάνο διεκδικούν τις τρεις πρώτες θέσεις, με αξιοσημείωτες δέκα, οκτώ και έξι αφίξεις ανά κάτοικο.
Η ελκυστικότητα της ολλανδικής πόλης μπορεί να απογοητεύσει τους τοπικούς παράγοντες. Τα τελευταία χρόνια προσπάθησαν να αναχαιτίσουν τα «κύματα» των τουριστών μειώνοντας την προσφορά ξενοδοχειακών καταλυμάτων, απαγορεύοντας τα κρουαζιερόπλοια και αυξάνοντας τους φόρους στα ξενοδοχεία.
Τελικά, φαίνεται ότι το δέλεαρ κάποιων υπέροχων καναλιών και του τυριού Γκούντα, μεταξύ άλλων, είναι πολύ μεγάλο για να ξεπεραστεί.
Οι τουριστικές δαπάνες για αξιοθέατα, διαμονή, μεταφορές και άλλα παρόμοια ήταν υψηλότερες στο Ντουμπάι με 29 δισ. δολάρια πέρυσι, ακολουθούμενες από το Λονδίνο με 21 δισ. δολάρια και τη Σιγκαπούρη με 19 δισ. δολάρια.
Το Άμστερνταμ, το Παρίσι και το Ντουμπάι απέφεραν τα περισσότερα έσοδα ανά κάτοικο. Το χάσμα μεταξύ των πόλεων υψηλής κατάταξης είναι εκπληκτικά μεγάλο. Οι επισκέπτες του Άμστερνταμ ξόδεψαν τέσσερις φορές περισσότερα, από εκείνους του Μιλάνου.
Αν στριμώξετε έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό τουριστών σε μια πόλη, οι δαπάνες ανά κάτοικο εκτοξεύονται στα ύψη. Ένα Άμστερνταμ με λιγότερους τουρίστες θα ήταν μια φτωχότερη πόλη. Ο συνωστισμός έχει και κάποια θετικά.
Κάποια μέρη, όμως, έχουν ανακαλύψει μια ακόμη καλύτερη κατάσταση: να φέρνουν μεγάλα έσοδα χωρίς υπερτουρισμό.
Οι επισκέπτες της Οσάκα, της αρχαίας δεύτερης πόλης της Ιαπωνίας, ξοδεύουν 4.900 δολάρια ανά κάτοικο- οι επισκέπτες της Μαδρίτης ξοδεύουν 4.300 δολάρια. Καμία από τις δύο πόλεις δεν είναι ιδιαίτερα πολυσύχναστη, με τέσσερις και δύο επισκέπτες ετησίως ανά κάτοικο, αντίστοιχα. Αυτό θα ακούγεται πολύ ελκυστικό για τους κατοίκους του Άμστερνταμ. Ωστόσο, ίσως ακόμη και λίγοι τουρίστες να είναι ακόμη πάρα πολλοί.
Οι αρχές της Οσάκα εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιβάλλουν τέλος εισόδου στους ξένους τουρίστες προκειμένου να καταπολεμήσουν τον «υπερτουρισμό». Και αντιτουριστικά γκράφιτι έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σε όλη την πρωτεύουσα της Ισπανίας.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν τα ευρήματα έρευνας, που επικεντρώνεται στο πώς οι Έλληνες βλέπουν το φαινόμενο του υπερτουρισμού στη χώρα μας. Ένα φαινόμενο που αποτελεί όλο και μεγαλύτερο αντικείμενο συζήτησης στον δημόσιο λόγο, καθώς οι πολύπλοκες επιπτώσεις του στις τοπικές κοινωνίες το καθιστούν ένα αρκετά ευαίσθητο πεδίο.
Το κρουαζιερόπλοιο Celebrity Apex αγκυροβολιμένο στην Καλδέρα της Σαντορίνης
Παρότι, ο τουρισμός μπορεί να τονώσει τις τοπικές οικονομίες δημιουργώντας θέσεις εργασίας, αυξάνοντας τα κρατικά έσοδα, υπάρχουν και οι αρνητικές συνέπειες που περιλαμβάνουν περιβαλλοντική ρύπανση, αύξηση του κόστους ζωής και της στέγασης, συμφόρηση των υποδομών μεταφορών, αλλοίωση της τοπικής ταυτότητας και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Μέσα στα κύρια ευρήματα της έρευνας καταγράφεται ο φόβος της πλειονότητας για το φαινόμενο του υπερτουρισμού στο μέλλον (45,6%), την ώρα που το 30,5% θεωρεί ότι χρειάζονται άμεσα μέτρα.
Ειδικότερα:
