Ολοένα και περισσότερα αθλήματα κάνουν την εμφάνισή τους στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, με πολλά εξ αυτών μάλιστα να προκαλούν ερωτήματα, αναφορικά με την επιλογή τους.
Αθλήματα όπως το σερφ, η αναρρίχηση, το σκέιτμπορντ και το μπρέικ ντανς είναι πλέον επίσημα Ολυμπιακά Αθλήματα, μιας και οι Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή προσπαθεί να προσελκύσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί από διαφορετικές ηλικίες.
Μάλιστα, πέρσι η ΔΟΕ διοργάνωσε τους esports Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ δεν αποκλείεται ο ηλεκτρονικός επαγγελματικός αθλητισμός να γίνει πολύ σύντομα και επισήμως Ολυμπιακό Άθλημα
Αν τώρα τα παραπάνω αθλήματα σας κάνουν εντύπωση, μάθετε ότι όλα αυτά τα χρόνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουμε δει πολύ πιο περίεργα και ντροπιαστικά αθλήματα.
Από τους… πυροβολισμούς περιστεριών έως την διελκυστίνδα και την κολύμβηση μετ’ εμποδίων, ας δούμε τα πέντε πιο περίεργα αθλήματα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Τα ιππικά αθλήματα κρύβουν και μια αδικία… Το άλογο κάνει όλη τη δουλειά και ο αναβάτης παίρνει τα τρόπαια και τη δόξα. Στο Παρίσι του 1900, λοιπόν, είδαμε κάτι εντελώς πρωτότυπο.
Στο αγώνισμα της ιππασίας είδαμε και το άλμα εις ύψος, αλλά και εις μήκος με άλογο.
Δεν πήξε πολύ καλά και το άθλημα αφαιρέθηκε άρον άρον από το πρόγραμμα των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων.
Πηγή εικόνας: www.reuters.com
Ξανά στο Παρίσι του 1900 είδαμε το ίσως πιο ντροπιαστικό άθλημα στην ιστορία των Αγώνων.
Ο στόχος του αθλήματος, όπως ίσως έχετε μαντέψει έως τώρα, ήταν να σκοτώσει ένας αθλητής όσο το δυνατόν περισσότερα περιστέρια(!)
Οι διαγωνιζόμενοι αποκλείονταν αν δεν κατάφερναν να βρουν στόχο δύο φορές στη σειρά. Το αγώνισμα κέρδισε ο Βέλγος Leon de Lunden, ο οποίος κατάφερε να σκοτώσει 21 περιστέρια. Στο τέλος του αγωνίσματος, περισσότερα από 300 περιστέρια είχαν πέσει νεκρά στο έδαφος.
Ευτυχώς το άθλημα αυτό αφαιρέθηκε άμεσα και αποτελεί πλέον μια μαύρη σελίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ταξιδεύουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη. Ωστόσο, δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο ακούγεται.
Οι συμμετέχοντες στην πραγματικότητα δεν πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά έπρεπε να πυροβολούν κούκλες με στόχους ζωγραφισμένους στο στήθος τους.
Δεν ενθουσίασε κανέναν και εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Ξανά στο Παρίσι του 1900. Οι κολυμβητές έπρεπε να σκαρφαλώσουν σε μια σειρά από εμπόδια ή να κολυμπήσουν κάτω από άλλα, σε ένα είδος Ολυμπιακής έκδοσης τηλεπαιχνιδιού που θα βλέπαμε ένα Σάββατο μεσημέρι του Αυγούστου σε ζώνη χαμηλής τηλεθέασης στην τυηλεόραση.
Πρωταθλητής ήταν ο Αυστραλός Φρεντ Λέιν, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως το αγώνισμα έλαβε χώρα στον Σηκουάνα, όταν ακόμα μπορούσες να κολυμπήσεις χωρίς να κινδυνεύει η ζωή σου.
Πηγή εικόνας: www.reuters.com
Πού αλλού;
Η διελκυστίνδα ως ομαδικό ολυμπιακό άθλημα πρωτοεμφανίστηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1900 και τελικά αφαιρέθηκε οριστικά από το πρόγραμμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Η διελκυστίνδα θεωρείτο περισσότερο παιχνίδι πάρα άθλημα και δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό.
Η συμμετοχή στις Ολυμπιάδες ήταν μικρή και συχνά έπαιρναν μέρος αθλητές άλλων αθλημάτων (π.χ. ρίπτες, παλαιστές, αρσιβαρίστες). Το 1900 συμμετείχαν μόνο δύο ομάδες, το 1904 έλαβαν μέρος έξι ομάδες, από τις οποίες οι τέσσερις ήταν από τις ΗΠΑ.
Το 1908 από τις πέντε ομάδες, οι τρεις ήταν βρετανικές. Το 1912 μετείχαν μόνο δύο ομάδες και το 1920 πέντε. Μετά το 1920 αποφασίστηκε να μην περιληφθεί ξανά στο ολυμπιακό πρόγραμμα, λόγω του περιορισμένου ενδιαφέροντος.
