عراق قبلاً ۵۹۸ را پذیرفته بود. ایران هم که پذیرفت، یک فاصله زمانی یک تا دو هفته‌ای (دقیق به خاطر ندارم) میان پذیرش تا برقراری آتش‌بس فرصت باقی بود. ایران حدود ۷۰ هزار اسیر عراقی داشت و آن‌ها فقط ۲۰ هزار اسیر داشتند. سازمان هم خودش را آماده می‌کرد که در مهرماه علیه ایران عملیات کند. با توجه به پذیرش قطعنامه و آثاری که گذاشت، سازمان غافلگیری شده بود در نهایت طرح عملیاتی را جلو انداخت و فرصت کمی داشتند تا نیروها را فراخوان کنند، به کمپ‌های اسرا بروند نفر جذب کنند، تیپ‌ها را سازماندهی کنند و آموزش بدهند.
