Ο Ρομπέρτο Λινγκουανότο, πατέρας του σύγχρονου τιραμισού και θρύλος της ιταλικής ζαχαροπλαστικής, έφυγε από τη ζωή.
Ο Ιταλός ζαχαροπλάστης ανακάλυψε και κυκλοφόρησε αυτό το γλυκό στη δεκαετία του 1960, στην αρχή της καριέρας του, όταν εργαζόταν στο γνωστό εστιατόριο Le Beccherie στο κέντρο του Τρεβίζο, αναφέρει το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ADN Kronos.
Ο Λινγκουανότο, που θεωρείται ο εφευρέτης του σύγχρονου τιραμισού πέθανε σε ηλικία 81 ετών μετά από μακρόχρονη ασθένεια.
«Συμμερίζομαι τα συλλυπητήρια για τον θάνατο του Roberto Linguanotto, ο οποίος σημείωσε ένα πριν και το μετά στη ζαχαροπλαστική», τόνισε στο μήνυμά του ο πρόεδρος της περιφέρειας Βένετο, Λούκα Ζάγια.
Ο Ρομπέρτο Λινγκουανότο, που έκανε το εν λόγω γλυκό να ξεχωρίζει ανάμεσα στα εθνικά και διεθνή επιδόρπια
«Το τιραμισού είναι σήμερα μια γαστρονομική απόλαυση αναγνωρισμένη σε όλο τον κόσμο και η αξία μιας τέτοιας επιτυχίας οφείλεται επίσης στη μαεστρία του ως σεφ ζαχαροπλαστικής και στην επιθυμία του να κάνει τη βενετσιάνικη λιχουδιά μας μοναδική και απαράμιλλη, κάνοντας το εν λόγω γλυκό να ξεχωρίζει ανάμεσα στα εθνικά και διεθνή επιδόρπια», τόνισε.
Για κάποιους πάντως στην Ιταλία, ο Λινγκουανότο δεν είναι ο πατέρας του σύγχρονου τιραμισού.
Η ιστορία του είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει διάφορες θεωρίες για την προέλευσή του. Το τιραμισού είναι ένα δημοφιλές ιταλικό επιδόρπιο που συνήθως περιέχει στρώσεις από μπισκότα σαβουαγιάρ, καφέ, κρέμα μασκαρπόνε, αυγά, ζάχαρη και κακάο.
Υπάρχουν διάφορες ιστορίες και θεωρίες για την προέλευση του τιραμισού, αλλά στην Ιταλία δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τον «πατέρα» του. Κάποιες θεωρίες αναφέρουν ότι το τιραμισού δημιουργήθηκε στην περιοχή του Βένετο ή του Φρίουλι-Βενετία Τζούλια τη δεκαετία του 1960 ή 1970.
Συγκεκριμένα, ένα δημοφιλές εστιατόριο, το Le Beccherie στην πόλη Τρεβίζο, συχνά αναφέρεται ως το μέρος όπου δημιουργήθηκε το τιραμισού και ο Λινγκουανότο ως ο εμπνευστής του.
Σύμφωνα με άλλη ιστορία, το εν λόγω έδεσμα φτιάχτηκε για πρώτη φορά από τον σεφ Ρομπέρτο Λολέτο και την ιδιοκτήτρια του εστιατορίου, την Άντα Καμπέρι. Το όνομα «τιραμισού» προέρχεται από την ιταλική (που προέρχεται από τα βενετσιάνικα) φράση «tirami sù», που σημαίνει «σήκωσέ με» ή «ανέβασε με», αναφερόμενο στην ενέργεια που δίνει το καφές και η ζάχαρη του γλυκού.
