یک فعالان میراث‌فرهنگی در آستانه معرفی وزرای جدید می‌نویسد: انتخاب وزیری که قدرت نه گفتن به زیاده‌خواهان و توان لازم برای اجرای قانون را نداشته باشد، همانقدر خیانت به کیان کشور است که انتخاب فردی که فاقد درک کافی و تجربه‌ی لازم در زمینه‌ی الزامات حوزه‌ی گردشگری و صنایع‌دستی است.
تغییرات زودهنگام در سپهر سیاسی کشور و روی کار آمدن دکتر پزشکیان، انتخاب وزیران دولت را به موضوع داغ این روزها و دل‌نگرانی دلسوزان کشور بدل کرده است؛ اما در این میان، ماجرای وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دغدغه‌ای از جنس دیگر است. وزارتخانه‌ای که عملکرد آن با تمدن، هویت، پیشینه و آینده‌ی ایران گره خورده است و وزیرش، کلیددار گنجینه‌های بی‌بدیل تمدن ایران‌زمین است.
جنس وزارت میراث فرهنگی از آن جهت با دیگر نهادها و دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی متفاوت است که هم‌زمان که پاسداری کننده‌ی میراث تاریخی ایرانیان است، توسعه دهنده‌ی سنت‌های فرهنگی و هنری و صنایع‌دستی ساخته شده توسط انبوهی از مردمان بوده و از سویی، سیاست‌گذار و مدیریت کننده‌ی بخش مهمی از پیشرانه‌های دیپلماسی و اقتصاد کشور در سطح محلی، ملی و بین‌المللی در حوزه‌ی گردشگری است.
