آشکار شدن این واقعیت که رئیسی برای چرخاندن اقتصاد کشور حساب ویژه‌ای روی رفع تحریم‌ها باز کرده، هیات مذاکره کننده را ناگزیر به تعدیل مواضع و عقب نشینی از دو شرط تعیین شده و پذیرش واقعیات صحنه کرد و طرفین را در دو مقطع سرنوشت ساز یکی در اسفند ۱۴۰۰ و دیگری در شهریور ۱۴۰۱، در آستانه دستیابی به یک توافق قرار داد. اما آهنگ مخالفت جویی پایداری‌ها که نشان داده بودند برای حفظ منافع و خواسته‌های خود با هیچ کسی تعارف ندارند، به از دست دادن این دو فرصت تاریخی انجامید تا همه چیز به نقطه صفر بازگردد و مذاکرات در پیچ مهم تصمیم گیری متوقف شود.
