Joanna Wołosz to nominalna, pierwsza rozgrywająca reprezentacji Polski. Mimo że po największy sukces w swojej dotychczasowej karierze reprezentacyjnej sięgnęła dopiero w tym sezonie, o tyle jest nieodłącznym elementem polskiej kadry. Z biało-czerwoną koszulką na piersi występuje niespełna piętnaście lat. Nadchodzące igrzyska olimpijskie zarówno w jej wykonaniu, jak i pozostałych desygnowanych przez trenera Lavariniego będą pierwszymi.
Imię i nazwisko: Joanna Wołosz
Data urodzenia: 07.04.1990
Miejsce urodzenia: Elbląg
Narodowość: polska
Aktualny klub: Imoco Volley Conegliano
Pozycja: rozgrywająca
Wzrost: 181 cm
Waga: 71 kg
W rodzinie Joanny Wołosz nie brakowało siatkówki. Starszy od rozgrywającej o osiem lat brat Maciej również był siatkarzem. Posiadał bardzo bogate CV, występując chociażby w takich klubach jak Stolarka Wołomin, AZS Politechnika Warszawska, ówczesny GTPS Gorzów Wielkopolski, Trefl Gdańsk, MKS-ie Będzin czy Espadonie Szczecin. Sięgnął po dwa srebrne oraz brązowy medal I ligi. Z karierą brata wiązały się początki kariery dzisiejszej “jedynki” reprezentacji Polski, bowiem rozgrywająca uczęszczając wraz z całą rodziną na mecze siatkówki plażowej brata, odbijała piłkę z boku. W tamtym momencie uczęszczała do piątej klasy szkoły podstawowej. Została zauważona przez jedną z dziennikarek, która poleciła następnie Joannę Wołosz trenerowi Andrzejowi Jewniewiczowi, a ten zabrał ją na obóz sportowy. Jak wspominał sam szkoleniowiec – od samego początku była niesamowicie uzdolniona. Reszta okazała się czystą historią, czego dowodem są medale mistrzostw Polski juniorek i kadetek z 2007 i 2008 roku. Z początku przywdziewała barwy młodzieżowych składów Gedanii Gdańsk, występowała w rodzinnym Truso Elbląg w pierwszym roku juniorskiej kariery, czy spędziła także rok w SMS-ie Sosnowiec.
Pierwsze laury na seniorskich parkietach szybciej święciła we Włoszek, aniżeli w Polsce. Kto wie, czy gdyby nie wysoki budżet Grupy Azoty Chemika Police w latach 2015-2017, Wołosz miałaby dziś na swoim koncie mistrzostwo, puchar czy Superpuchar Polski. Po dwóch latach w Volley Busto Arsizio, jak sama tłumaczyła – wróciła do Polski dla pieniędzy. Europy zwojować się udało, ale siatkarska mapa była podporządkowana wówczas Chemikowi.
Joanna Wołosz nie ma już nieodhaczonej pozycji w siatkówce klubowej, wszak osiągnęła w niej absolutnie wszystko. Jak jednak jeszcze niedawno powiedziała, pozostaje w drużynie z Conegliano na ósmy sezon, wszak jest w pewien sposób uzależniona od wygrywania. Występując w Imoco od 2017 roku, 34-latka znajduje się po dziś dzień w najlepszym etapie swojej kariery. Sześć mistrzostw Włoch, dwa mistrzostwa Ligi Mistrzyń, pięć pucharów Włoch oraz sześć superpucharów Włoch, a do tego dwukrotne Klubowe Mistrzostwo Świata. Poza tym, że osiągnięcia i dorobek Wołosz zachwycają, to sama Wołosz zachwyca nie tylko włoskich kibiców, ale tych z całego świata.
Trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że reprezentantka Polski jest najlepszą w swoim fachu na całym świecie. Podkreślają i udowadniają to przede wszystkim regularne, coroczne sukcesy nie tylko w jednej z najlepszych siatkarskich lig kobiet globu, ale także te na arenie międzynarodowej, a więc zarówno w Lidze Mistrzyń, jak i Klubowych Mistrzostwach Świata. Nie bez powodu także trener Stefano Lavarini, który jadł chleb z niejednego pieca jasno i otwarcie mówił, że zawodniczka Imoco Conegliano jest najlepszą rozgrywająca na świecie.
Słynie ze swojego szybkiego rozegrania, z którym z początku polskie siatkarki miały nieco trudności. Szybko jednak zaadaptowały się do charakterystyki Wołosz, a Wołosz do charakterystyki polskich skrzydłowych i środkowych. W najmniej oczekiwanym momencie 34-latka lubi zaatakować z drugiej piłki, co wiąże się zarazem z wzięciem odpowiedzialności na swoje barki.
Bezsprzecznie poza świetną karierą klubową kreatorka gry chciałaby znacznie rozszerzyć swoje reprezentacyjne CV. Po siedmiu latach od ostatniego medalu (złoto II dywizji World Grand Prix) zdobytego z kadrą sięgnęła po brązowy medal Ligi Narodów. Gdyby nie kontuzja, sięgnęłaby po niego także w ubiegłym roku. Niemniej jednak doskonale wiadomo, że najbardziej cenne krążki, to te z igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata oraz mistrzostw Europy. Ostatnie dwa lata dobitnie pokazały, że biało-czerwone absolutnie stać na to, by kończyć imprezy największego kalibru w pierwszej czwórce.
Nie ulega wątpliwości, że na turnieju w stolicy Francji to Wołosz będzie prowadzić grę polskiego zespołu, co tylko udowodniły ostatnie memoriałowe mecze w Mielcu. Niemniej jednak trener Lavarini ma koncepcję również na Katarzynę Wenerską, która wraz z Malwiną Smarzek wchodzi na pódwójną zmianę w końcówkach setów.
Mimo faktu bycia rozgrywającą, ciągnęło ją do ataku i chciała grać na tej pozycji. Jak się opisuje – jest zwinna, ale niska. Pierwszy trener (Andrzej Jewniewicz) przekonał Joannę Wołosz do pozostania na rozegraniu.
Próbowała swoich sił w grze na pianinie. To jednak czeka w kartonie na kolejne podejście.
Zobacz również:
Igrzyska olimpijskie: Katarzyna Wenerska – sylwetka reprezentantki
Artykuł Igrzyska olimpijskie: Joanna Wołosz – sylwetka reprezentantki pochodzi z serwisu Strefa Siatkówki - Mocny Serwis.
