معتقدم احیای برجام – با حفظ تعهدات طرفین به شکلی که در سال ۲۰۱۵ تعریف شده بود – دیگر چندان میسر نیست. اما می‌شود با اِعمال تغییراتی در تعهدات طرفین به توافق جدیدی – که اساس و پایه آن برجام باشد – دست یافت.
رضا نصری گفت: توسل قدرت‌های اروپایی به سازوکار موسوم به «اسنپ بک» به نفع هیچ‌یک از طرفین نیست. چنین اقدامی از طرف اروپا می‌تواند منجر به خروج ایران از معاهده ان.پی.تی شود و تنش‌ها را به صورت تصاعدی افزایش دهد. آنچه می‌تواند از تحقق چنین سناریوی نامطلوبی جلوگیری کند، تغییر رویکرد طرفین از رویکرد تقابلی به رویکرد تعاملی است. در ایران، اراده برای اصلاح مسیر و هدایت روابط به سمت تنش‌زدایی با انتخاب مسعود پزشکیان شکل گرفته است. حال، نوبت اروپاست که از این فرصت استفاده کند - و ضمن پذیرش جایگاه ایران به عنوان یک حقیقت اجتناب‌ناپذیر – در جهت بهبود روابط گام بردارد.
مسعود پزشکیان در مقاله خود در روزنامه «تهران تایمز» اظهار داشته است که حاضر است علی‌رغم فراز و نشیب‌های گذشته در روابط میان ایران و اروپا - در چارچوب «تعامل سازنده» - روابط را به سمت مطلوب‌تری هدایت کند. این گزاره از این درک نشأت می‌گیرد که در جهان امروز می‌توان همزمان در یک حوزه اختلاف داشت، در یک حوزه رقابت کرد و در حوزه دیگری به همکاری نشست.
