به گزارش ایلنا، فدراسیون فوتبال با مدیریت مهدی تاج و سازمان لیگ در چند سال اخیر قوانینی وضع کرده‌اند که گاهی اوقات به جای آنکه کمک حال باشگاه‌ها باشد، قاتل جانشان شده است. از قانون کم شدن تعداد بازیکنان خارجی از سهمیه تیم‌ها که می‌گوید هر بازیکن خارجی در صورت عدم حضور در 60 درصد بازی‌ها در یک فصل از فهرست تیم خارج می‌شود و سهمیه‌اش هم می‌سوزد تا قانون تازه قرارداد یکساله برای برخی بازیکنان مسن که عملاً بازی در زمین دلال‌هاست.
معضل همیشگی فوتبال باشگاهی ما این است که ایجنت‌ها و دلالان یک قدم جلو‌تر از آقایان مسئول در سازمان لیگ حرکت می‌کنند. آنها با لطایف‌الحیل و برنامه‌ریزی دقیق، جوری صحنه نقل و انتقالات را می‌چینند که در نهایت بیشترین سود را در پایان پنجره نقل و انتقالات نصیب خود کنند. وقتی برنامه مدون و مشخص و برنامه جامع و بلند مدت نداشته باشیم، آیین‌نامه سازمان لیگ که اکثر اوقات به صورت خلق‌الساعه به دست باشگاه‌ها می‌رسد، معکوس عمل می‌کند و به جای اینکه مربیان و مدیران را در راه بستن بهتر تیم‌ها یاری کند، به کلاف سردرگمی تبدیل می‌شود که حل مشکل را سخت‌تر می‌کند. قانونی که عملاً دست باشگاه‌ها را برای بستن قرارداد با بازیکنان مؤثر می‌بندد، به نفع چه کسانی است؟
