Εναν φορητό διερμηνέα νοηματικής γλώσσας σε σχήμα χεριού, που φιλοδοξεί να δώσει πρόσβαση στην επικοινωνία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιούργησαν έλληνες μαθητές. Το ρομποτικό χέρι μετατρέπει αυτόματα τον προφορικό λόγο σε Νοηματική και μπορεί, λόγω του απλού σχεδιασμού του, να χρησιμοποιηθεί σε εκδηλώσεις ή και κατά τη διάρκεια διδασκαλίας από εκπαιδευτικούς. Η καινοτόμα κατασκευή φτιάχτηκε από μαθητές του Γυμνασίου Αναβρύτων, οι οποίοι βραβεύτηκαν για τη δημιουργία τους στον πανελλήνιο διαγωνισμό ψηφιακών δεξιοτήτων «Generation Next».
«Ο πληθυσμός των κωφών στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 40.000 άτομα» εξηγούν οι μαθητές της ομάδας «Hackers». «Λόγω του μικρού ποσοστού τους και της απουσίας διερμηνέων στα σχολεία ή σε εκδηλώσεις, οι κωφοί δυσκολεύονται να ενταχθούν ή αποκλείονται από το τυπικό περιβάλλον εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να εντάσσονται σε ειδικά σχολεία. Ως ενήλικοι, η συμμετοχή τους τόσο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όσο και σε άλλες εκδηλώσεις είναι σχεδόν αδύνατη, καθώς η επικοινωνία είναι εξαιρετικά δύσκολη. Σε αυτό το πρόβλημα θελήσαμε να δώσουμε λύση». Οπως λέει ο Θοδωρής Χήτος, απόφοιτος της Γ’ Γυμνασίου, που θα ήθελε στο μέλλον να ασχοληθεί με τη Ρομποτική Ιατρική, «συνειδητοποιήσαμε πόσο δύσκολη είναι η ζωή αυτών των ανθρώπων. Για να κατανοήσουμε βαθύτερα το πρόβλημα αποστείλαμε ειδικό ερωτηματολόγιο σε συλλόγους κωφών και σε ειδικά σχολεία. Από τις απαντήσεις που λάβαμε καταλάβαμε ότι οι κωφοί πιστεύουν πως αν όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν τη Νοηματική, τότε η επικοινωνία τους θα ήταν πολύ πιο εύκολη». Ο ίδιος εξηγεί πως για την ομάδα το ρομποτικό χέρι μπορεί να έχει μια θέση στο μέλλον. «Θα μας άρεσε να το εξελίξουμε, να το μετατρέψουμε ενδεχομένως σε δύο χέρια και να μπορεί όχι απλώς να “συλλαβίζει” το αλφάβητο αλλά να έχει ακόμα περισσότερες δυνατότητες» λέει.
Αλλωστε, οι «Hackers» δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να επιχειρήσουν, με τη βοήθεια του καθηγητή τους, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να κυκλοφορήσει η δημιουργία τους ως εμπορικό προϊόν στην αγορά. Γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, τόσο από πλευράς εξεύρεσης των απαραίτητων υλικών – και μάλιστα σε προσιτή τιμή – όσο και από πλευράς διασφάλισης των οικονομικών πόρων για το τελικό στάδιο της παραγωγής –, παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσουν.
Η χρήση του φορητού διερμηνέα είναι πολύ απλή.
Το «χέρι» συνδέεται στο ηλεκτρικό ρεύμα και ο ομιλητής ανοίγει στο κινητό του τηλέφωνο την εφαρμογή που μετατρέπει τα λόγια του σε νοηματική γλώσσα. Μέσω Bluetooth οι εντολές αποστέλλονται στο «χέρι» και εκείνο «μεταφράζει» τον προφορικό λόγο σε Νοηματική. Η συσκευή μπορεί να τοποθετηθεί επί σκηνής για να είναι ορατή στο κοινό. «Για την κατασκευή του χρειάστηκαν έξι μήνες δουλειάς.
Κυρίως στο σπίτι, στον ελεύθερό μας χρόνο, αλλά και στο σχολείο» λέει στα «ΝΕΑ» το δεύτερο μέλος της ομάδας, ο μαθητής Γιάννης Χαβατζόγλου. «Καταλήξαμε στο σχέδιο του χεριού, το εκτυπώσαμε στον εκτυπωτή 3d που έχει το σχολείο μας ως βραβείο από προηγούμενο διαγωνισμό, στη συνέχεια αξιοποιήσαμε τη Ρομποτική για να αποκτήσει κίνηση το χέρι και τέλος κάναμε τον προγραμματισμό, φτιάξαμε την εφαρμογή που μετατρέπει τα λόγια σε κείμενο και τα στέλνει στο ρομπότ. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική. Εμένα μου αρέσει ο προγραμματισμός, με ενδιαφέρουν πολύ οι κατασκευές, οπότε ασχολήθηκα με πράγματα που δεν γνώριζα και – το κυριότερο – είχαμε κάθε μέρα έναν νέο στόχο, αυτό είναι πολύ σημαντικό».
Τα παιδιά είναι ευαισθητοποιημένα και ήθελαν να φτιάξουν κάτι κοινωφελές, εξηγεί ο Αγγελος Καραφωτιάς, καθηγητής Τεχνολογίας και Πληροφορικής στο Γυμνάσιο Αναβρύτων, ο οποίος είχε την επίβλεψη του project. «Γενικά στα σχολεία τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή σε δράσεις που μπορούν να προσφέρουν κάτι καλό στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι λάθος να θεωρούμε ότι αυτά τα παιδιά ανήκουν σε μια γενιά παραίτησης. Τουλάχιστον από την εμπειρία που έχουμε στο δικό μας σχολείο, οι μαθητές μάς τραβούν από το χέρι. Διψάνε για τέτοιου είδους δράσεις, έχουν τις ιδέες για να προχωρήσουν. Αν λοιπόν τους δώσεις το υπόβαθρο μέσα από τα μαθήματα και τους παρέχεις παράλληλα τα μέσα για να τις υλοποιήσουν, όπως γίνεται με διαγωνισμούς σαν το “Gneration Next”, μπορούν να γίνουν θαύματα» λέει ο Α. Καραφωτιάς.
«Το σπουδαιότερο είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία ήδη από αυτή την ηλικία έχουν μάθει ότι μπορούν να συνδυάσουν τη γνώση, τις δεξιότητες και τα όνειρά τους. Oταν βλέπουν ότι υπάρχουν δομές για να τα υποστηρίξουν, πηγαίνοντας στο Λύκειο αυτά τα όνειρα πολλαπλασιάζονται, στο Πανεπιστήμιο ακόμα περισσότερο, και αυτό στο τέλος καταλήγει στην αγορά εργασίας».
