Οι κρίσεις αφήνουν πληγές, κυρίως γιατί κατά τη διάρκειά τους κρύβονται προβλήματα κάτω από το χαλί, τα οποία κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια με ένταση. Είσαι για παράδειγμα υπουργός και διαχειρίζεσαι μια ενεργειακή κρίση και κάποια στιγμή σου λένε ότι οι ευρωπαϊκές Αρχές κρίνουν λαθεμένες μια σειρά από επιδοτήσεις που δίνεις. Το φυσιολογικό είναι να σταματήσεις αυτόματα ό,τι έκανες, να προχωρήσεις σε επανυπολογισμό και να αποδώσεις αυτά που αναλογούν σε καθένα δικαιούχο. Να μην παρατείνεις το λάθος.
Το μη φυσιολογικό, αλλά συνηθισμένο στην Ελλάδα, είναι να σε πιάσει ο πανικός από τις πιθανές πολιτικές επιπτώσεις που θα προκαλέσεις και να μην κάνεις τίποτα. Να αφήσεις να επιδοτούνται με λάθος ποσά χιλιάδες μικρομεσαίοι. Κάποια στιγμή το πρόβλημα θα έρθει στην επιφάνεια, αλλά, όπως συνήθως γίνεται στην Ελλάδα, θα έχει έρθει και νέος υπουργός να το αντιμετωπίσει. Αυτή ήταν μέσες άκρες η ιστορία με τις επιδοτήσεις των μικρομεσαίων έως 35 KWA που σήκωσαν πολλή σκόνη, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι τα ποσά προς επιστροφή από τις επιχειρήσεις ήταν μικρότερα από τα ποσά που άλλες επιχειρήσεις θα λάβουν ως παραπάνω ενίσχυση. Μια αναστάτωση ωστόσο προκλήθηκε.
Μια άλλη υπόθεση ωστόσο ποσών που πρέπει να επιστραφούν από καταναλωτές ενέργειας, πάλι από λάθος υπολογισμό, δείχνει πολύ πιο δύσκολη. Ηταν επίσης ένα θέμα που κρυβόταν κάτω από το χαλί και για το οποίο, αν είχαν παρέμβει εγκαίρως οι προηγούμενες ηγεσίες στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, θα είχε περιοριστεί η ζημιά του. Αφορά ένα ακόμα δυσνόητο ενεργειακό αρκτικόλεξο, το περίφημο ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αέριων Ρύπων), επί της ουσίας ένα τέλος που χρεωνόμαστε όλοι προκειμένου να αμείβονται οι παραγωγοί Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Συνολικά περίπου 130 εκατομμύρια ευρώ καλούνται να επιστρέψουν διάφοροι επαγγελματίες (αγρότες, συνεταιρισμοί κ.λπ.) καθώς χρεώνονταν με μειωμένο ΕΤΜΕΑΡ χωρίς να το δικαιούνται. Δεν μιλάμε για μικρά ποσά, των 100 ή 200 ευρώ, αλλά για ποσά τετραψήφια, πενταψήφια και σε κάποιες περιπτώσεις εξαψήφια που θα πρέπει να επιστραφούν. Προσοχή, τα 130 εκατομμύρια αφορούν μόνο τη διετία 2019-2020 που έγινε ο πρώτος υπολογισμός. Αν προστεθούν και το 2021, το 2022, το 2023, τότε ο λογαριασμός θα ξεπεράσει τα 600 εκατομμύρια ευρώ. Τα μηνύματα είχαν φτάσει εδώ και χρόνια στο υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά, είπαμε, οι κρίσεις θολώνουν την πολιτική κρίση.
Τώρα μαθαίνουμε επίσης ότι δίπλα σε αυτούς που πλήρωναν λιγότερα υπάρχουν οι επιλέξιμες βιομηχανίες, οι πραγματικοί δικαιούχοι, που πλήρωναν περισσότερα από αυτά που τους αναλογούσαν και αυτοί τώρα διαμαρτύρονται με το δίκιο τους. Και όλο αυτό το «κουβάρι» θα πρέπει να το ξεδιαλύνει ο σημερινός υπουργός Ενέργειας με τις αρμόδιες υπηρεσίες και τους προμηθευτές πριν σκάσει (που ήδη σκάει) με βρόντο πάνω στην ίδια την κυβέρνηση. Πρέπει δε να το κάνουν σε μια περίοδο που οι τιμές του ρεύματος στη χονδρική θυμίζουν ενεργειακή κρίση, ενώ πυκνώνουν οι σκέψεις και συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο για πιθανή επιστροφή των επιδοτήσεων σε περίπτωση έντασης του φαινομένου. Υπάρχει βέβαια και η λύση να το κρύψουν κάτω από το χαλί, αλλά αυτό το έχει ήδη κάνει ο προκάτοχος του σημερινού υπουργού και δεν απέδωσε.
