Κανένα πολιτικό κόμμα δεν κερδίζει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση εκτός αν το «Μαζί» και το αριστερό μπλοκ συνεργαστούν, εκτιμά, μιλώντας στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» η Γκεζίν Βέμπερ, ειδικός σε θέματα ασφάλειας και άμυνας, μέλος της ομάδας γεωστρατηγικής του German Marshall Fund (GMF), επισημαίνοντας όμως ότι υπάρχει ακόμη μεγάλη ρευστότητα. Η ειδικός στο γραφείο του GMF στο Παρίσι θεωρεί, πάντως, ότι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών θα είναι η έσχατη λύση.
Επιβεβαιώθηκε το συνολικό μοτίβο που είδαμε στις προεδρικές εκλογές του 2022, ότι το γαλλικό πολιτικό φάσμα είναι διαιρεμένο σε τρία μπλοκ, ένα ακροδεξιό γύρω από την Εθνική Συσπείρωση, ένα κεντρώο προοδευτικό γύρω από το «Μαζί», τη συμμαχία του Μακρόν, και ένα τρίτο που απλώνεται από τους Πράσινους μέχρι την Ακρα Αριστερά. Οι εκλογές έδειξαν ότι το μοτίβο αυτό είναι σταθερό στη γαλλική πολιτική. Βλέπουμε επίσης ότι οι γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν μια ακροδεξιά κυβέρνηση και επέλεξαν ένα αριστερό μπλοκ.
Μένει να φανεί πόσο ισχυρό θα είναι. Διότι αφενός υπάρχει μεγάλος βαθμός ποικιλομορφίας εντός του μπλοκ και αφετέρου σχεδίασαν το προεκλογικό τους πρόγραμμα όταν ανακοινώθηκαν οι εκλογές. Παράλληλα, θα δούμε ποια εμπειρία απέκτησαν μετά τον σχηματισμό αριστερής συμμαχίας το 2022, η οποία δεν προχώρησε. Ισως έχουν πάρει τα μαθήματά τους, για το πώς θα πρέπει να συνεργάζονται και να έχουν μεγαλύτερη συνοχή. Αλλά μένει να φανεί, υπάρχει ένας άγνωστος παράγοντας εκεί.
Κανένα πολιτικό κόμμα δεν κερδίζει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση εκτός αν το «Μαζί» και το αριστερό μπλοκ σχηματίσουν πλειοψηφία. Υπάρχει όμως ακόμη μεγάλη ρευστότητα, και δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα ενός μεγάλου συνασπισμού, όπως είδαμε στη Γερμανία, αλλά προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο διότι η Γαλλία δεν έχει παράδοση συνασπισμών. Δεν θεωρώ ότι είναι πιθανή μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, διότι υπάρχει σημαντική πολιτική βούληση να κινηθούν τα πράγματα από το αριστερό μπλοκ και μια κυβέρνηση τεχνοκρατών θα έχει την ελάχιστη συναίνεση. Θα είναι πιθανώς η έσχατη λύση διότι ο Μακρόν δεν μπορεί να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση πριν παρέλθει ένας χρόνος μετά τις εκλογές. Αν αποτύχουν όλες οι προσπάθειες για κυβερνητικό συνασπισμό με την Αριστερά, τότε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών μπορεί να είναι μια πιθανότητα. Αν το αριστερό μέτωπο και το «Μαζί» δημιουργήσουν έναν συνασπισμό και καταλήξουν σε μια ισχυρή συμφωνία θα μπορούν να νομοθετούν, αλλά θα εξαρτάται και από το πόσο είναι διατεθειμένοι να περιορίσουν συλλογικά την Ακροδεξιά.
Εξαρτάται από την επόμενη κυβέρνηση. Αν υπάρχει μια κυβέρνηση μεταξύ της Αριστεράς και του Μακρόν, που βασίζεται σε ισχυρή συμφωνία, θα μπορούσε να ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιριών για συνεργασία με κυβερνήσεις όπως της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Πολωνίας σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος όπως στην προώθηση της ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας. Πάντως, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και στη συνάντηση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας ο Μακρόν μπορεί και εμφανίζεται με κάποια αυτοπεποίθηση διότι κατάφερε να περιορίσει την Ακροδεξιά. Ομως, το κόμμα του έχει χάσει την πλειοψηφία, οπότε είναι σαφές ότι είναι λιγότερο ισχυρός. Μπορεί επίσης να υπάρξουν παιχνίδια εξουσίας μεταξύ του ίδιου και του νέου πρωθυπουργού, αλλά αν η κυβέρνηση έχει ισχυρή πλειοψηφία και περιορίσει στην Ακροδεξιά, θα μπορέσει να επικεντρωθεί σε εξωτερικές υποθέσεις.
Το αποτέλεσμα προέκυψε λόγω του εκλογικού συστήματος. Βλέπουμε ότι η Εθνική Συσπείρωση παραμένει η νικήτρια στη λαϊκή ψήφο. Ελαβαν το μεγαλύτερο ποσοστό, αλλά η στρατηγική αποκλεισμού, όπως ονομάζεται στη Γαλλία, τους εμπόδισε να πάρουν τον ανάλογο αριθμό εδρών. Η Εθνική Συσπείρωση δεν θα εκλείψει και θεωρείται καθιερωμένη πολιτική δύναμη. Η ψήφος διαμαρτυρίας εκδηλώθηκε στις ευρωεκλογές που οι ψηφοφόροι τις είδαν ως ένα δημοψήφισμα για τον Μακρόν. Ο Μακρόν δεν είναι δημοφιλής πρόεδρος και η Εθνική Συσπείρωση το εκμεταλλεύτηκε σε περιοχές εκτός του Παρισιού και ιδίως σε βιομηχανικές περιοχές.
