Η αμερικανίδα Helene Sula θυμάται έντονα την πρώτη φορά που ανακάλυψε ότι το νερό της βρύσης στα μαγαζιά εστίασης… παίζεται διαφορετικά στην Ευρώπη.
Όλα ξεκίνησαν όταν βρέθηκε σε εστιατόριο της Γερμανίας. Τη στιγμή που ο σερβιτόρος περίμενε την παραγγελία της, εκείνη του ζήτησε νερό.
«Με χλεύασε κάπως, λέγοντάς μου: ‘μπορείς να πάρεις νερό, αλλά γιατί να το κάνεις;’» θυμάται η ίδια. Τότε, έκανε ένα γρήγορο σκανάρισμα του χώρου γύρω της και συνειδητοποίησε πως σε κανένα τραπέζι δεν υπήρχε έστω ένα ποτήρι νερό, για μπουκάλι ούτε λόγος.
Αφού επανέλαβε το αίτημά της για νερό, ο σερβιτόρος έφερε αντίρρηση. Εν τέλει, αφού δέχτηκε, στο τραπέζι δεν έφτασε κάποιο γυάλινο ποτήρι με το δωρεάν νερό βρύσης που όλοι γνωρίζουμε, αλλά ένα γυάλινο μπουκάλι με ανθρακούχο νερό, με την απόδειξη να λέει 2 ευρώ.
Η νεαρή τουρίστρια δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις συνέβη.
«Στις ΗΠΑ, κάθεσαι στο τραπέζι και σου δίνουν ένα τεράστιο ποτήρι νερό με πάγο και δεν τίθεται καν θέμα, απλά στο αφήνουν. Ανεξάρτητα από το αν βρίσκεσαι σε ένα πολυτελές ή σε ένα απλό εστιατόριο, θα πάρεις ένα τεράστιο δωρεάν ποτήρι νερό», λέει η Sula στο CNN Travel.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν η Sula και ο σύζυγός της μετακόμισαν στη Γερμανία, το ζευγάρι παρατήρησε μια άλλη πολιτισμική διαφορά που σχετίζεται με το νερό. Κάθε φορά που έβγαιναν για πεζοπορία, ποδηλασία ή βόλτα στην πόλη, έπαιρναν μαζί τους μεγάλα μπουκάλια νερού.
Εν τω μεταξύ, οι ευρωπαίοι φίλοι τους συχνά δεν έπιναν καθόλου νερό, μέχρι να πάνε σε ένα μπαρ και ακόμη και τότε, συνήθως επέλεγαν κρασί. Η Sula δεν μπορούσε να το πιστέψει.
«Απλώς σκέφτηκα, ότι ίσως οι Ευρωπαίοι δεν αφυδατώνονται τόσο όσο εμείς», λέει η ίδια, η οποία παραμένει μπερδεμένη με το ζήτημα, παρά τα αρκετά χρόνια διαμονής της στην Ευρώπη.
Εάν σκέφτεστε πως όλα τα παραπάνω αποτελούν την άποψη μονάχα της Sula και είναι μια αρκετά ευρεία γενίκευση, θα είχατε δίκιο. Άλλωστε υπάρχουν πολλές διαφορετικές χώρες στην Ευρώπη, η καθεμία με τον δικό της πολιτισμό, τις διατροφικές συνήθειες, τις παραδόσεις και τις συνήθειες.
Παρ’ όλα αυτά στην προκειμένη περίπτωση, την οπτική της Sula την συμμερίζονται και άλλοι Αμερικανοί, δημιουργώντας μάλιστα ένα trend (τάση) στα social media τον τελευταίο περίπου ένα χρόνο.
Για παράδειγμα ο χρήστης του TikTok με το όνομα br3nnak3ough, ο οποίος το καλοκαίρι του 2023 ανέβασε ένα βίντεο που απεικονίζει τους φίλους της να πίνουν μεγάλα μπουκάλια νερό ακατάπαυστα, με τη λεζάντα να αναφέρει: «Εμείς τη στιγμή που μπορούμε να βρούμε νερό γιατί οι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν στο νερό».
@br3nnak3ough♬ Yeahhhh slurpyyyy – AAA
Το βίντεο αυτό έχει προβληθεί 10,9 εκατομμύρια φορές και έχει προσελκύσει 13.800 σχόλια – τόσο από Αμερικανούς που συμφωνούν όσο και από Ευρωπαίους που διαφωνούν έντονα.
Εν τω μεταξύ, ο Rob Murgatroyd, ένας Αμερικανός που ζει στην Ιταλία, ανέβασε πρόσφατα ένα TikTok σχολιάζοντας ότι η διαφορά μεταξύ της κατανάλωσης νερού στις ΗΠΑ και της Ιταλίας τον «ξετρέλανε» από τότε που μετακόμισε στη Φλωρεντία.
«Από εκεί που κατάγομαι, είμαστε πρακτικά καλωδιωμένοι να πίνουμε νερό ασταμάτητα, ενώ εδώ στην Ιταλία, το να εντοπίζεις κάποιον με ένα μπουκάλι νερό είναι σαν να βρίσκεις βελόνα στα άχυρα», έγραψε ο Murgatroyd στη λεζάντα του βίντεο.
Για να αποκτήσουμε μια αίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει πέρα από τα βιντεάκια στο TikTok, το CNN Travel κάλεσε τον Σταύρο Κάβουρα, καθηγητή Διατροφολογίας στο Arizona State University. Ο Κάβουρας είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Ενυδάτωσης του πανεπιστημίου, το οποίο επικεντρώνεται στον αντίκτυπο της ενυδάτωσης στην υγεία και την απόδοση.
Είναι επίσης Έλληνας ομογενής που ζει στις ΗΠΑ εδώ και 20 χρόνια, οπότε είναι σε θέση να σχολιάσει τις διατλαντικές πολιτισμικές συγκρούσεις.
«Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις», δηλώνει, προσθέτοντας πως ενώ είναι δελεαστικό να δημιουργηθεί μια διχοτόμηση Ευρώπης και ΗΠΑ, συνήθως δεν στέκει.
Ο Κάβουρας επισημαίνει επίσης ότι οι Αμερικανοί που επισκέπτονται την Ευρώπη δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία του πληθυσμού των ΗΠΑ.
«Δεν είναι ο μέσος Αμερικανός», λέει ο Κάβουρας. «Ο στρεβλωμένος πληθυσμός που βλέπετε να έρχεται στην Ευρώπη – είναι άνθρωποι που είναι πιο μορφωμένοι, πιο πλούσιοι, με υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο…», συμπληρώνει.
Και συνεχίζει: «Αυτό είναι σχετικό, επειδή υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι οι Αμερικανοί με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο πίνουν λιγότερο νερό».
Αλλά αφού θέσει αυτές τις παραμέτρους και τις προϋποθέσεις, ο Κάβουρας συμφωνεί ότι υπάρχουν κάποιες πιθανές διαφορές μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης όσον αφορά «το τι πίνουν οι άνθρωποι, τι αρέσει στους ανθρώπους και πόσο ενυδατωμένοι είναι».
«Για παράδειγμα, αν πάτε στη Γερμανία και ζητήσετε νερό, θα πάρετε ανθρακούχο νερό. Αυτή είναι η προεπιλογή», λέει ο Κάβουρας. «Και έτσι αν σερβίριζες νερό βρύσης στη Γερμανία, σε κάθε άνθρωπο, θα έλεγαν: «Ω, δεν πίνω αυτό το νερό». Οπότε γιατί να το κάνεις;».
Ο Κάβουρας σημειώνει επίσης ότι η πληρωμή μερικών ευρώ επιπλέον για ένα γυάλινο μπουκάλι νερό λίτρου στο δείπνο είναι πιο αποδεκτή στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ. Ενώ οι Αμερικανοί μπορεί να σοκαριστούν, είναι κάτι που πολλοί Ευρωπαίοι δεν θα το σκέφτονταν δύο φορές, λέει ο Κάβουρας.
Προτείνει οι Αμερικανοί που ενοχλούνται από το επιπλέον κόστος να το δουν ως «το ισοδύναμο του αμερικανικού φιλοδωρήματος που πρέπει να πληρώνεις εγγυημένα 17 έως 25% σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Όσον αφορά το αν οι Ευρωπαίοι είναι γενικά πιο αφυδατωμένοι από τους Αμερικανούς, ο Κάβουρας λέει ότι είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των διατροφικών οδηγιών για την πρόσληψη νερού στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οδηγίες είναι 2,7 λίτρα για τις γυναίκες και 3,7 λίτρα την ημέρα για τους άνδρες. Και στην Ευρώπη, οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 2,0 και 2,5», λέει. «Έτσι, αυτές είναι οι κατευθυντήριες γραμμές – δεν σημαίνει ότι αυτό πίνουν οι άνθρωποι – αλλά αυτό συνιστάται».
