در یکی دو سال اخیر، وزارت بهداشت به جای حل مشکلات به دنبال پاک کردن صورت مسئله است؛ پرستار شرکتی که قراردادش سه ماهه، شش ماهه یا نهایت یکساله است، تا حرف بزند، قراردادش تمدید نمی‌شود؛ پرستاران رسمی هم تحت فشار قرار می‌گیرند...
به گزارش خبرنگار ایلنا، حق اعتراض صنفی آنگونه که باید به رسمیت شناخته نمی‌شود؛ مزدبگیران بدون استثنا از معلم و پرستار گرفته تا کارگر، با این معضل مواجهند که نمی‌توانند آزادانه متشکل شوند و نسبت به شرایط دشوار شغلی خود اعتراض کنند.
در سال‌های اخیر بارها اخباری از تهدید و اخراج کارگران معترض شنیده‌ایم؛ کارگران قرارداد موقت به خاطر یک تجمع صنفی، قراردادشان تمدید نمی‌شد یا در معرض اخراج قرار می‌گرفتند؛ در مناطق نفتی مانند عسلویه و خارک، کارگران پیمانکاریِ معترض «بلک لیست» می‌شدند و بعد از اخراج، هیچ شرکتی حاضر نمی‌شد به آن‌ها کار بدهد.
