در زندگی به سبک کارآفرینی، مرز میان زندگی شخصی و کاری از بین می‌رود. این سبک زندگی، آزادی عمل و انعطاف‌‌‌پذیری دارد اما فاقد ساختار است. در زندگی کارمندی، ساختار و برنامه زمانی را کارفرما برایتان تعیین می‌کند.
بسیاری از افراد در برهه‌‌‌ای از زمان حس می‌کنند از زندگی کارمندی خسته شدهاند و دوست دارند کسبوکار خودشان را راه بیندازند. از هر کدام که بپرسید، چند دلیل مشترک دارند: «می‌‌‌خواهم خودم مدیر خودم باشم» یا «دوست دارم ساعت کارم دست خودم باشد» یا «می‌‌‌خواهم پول بیشتری دربیاورم.» همه این‌ها در کلام، آنقدری جذاب هستند که همین حالا سراغ مدیرتان بروید و استعفا دهید. اما بلافاصله ترس وجودتان را فرا می‌گیرد و ده‌‌‌ها سؤال و «نکند» به ذهنتان هجوم می‌‌‌آورد: «نکند کارم نگیرد و از اینجا مانده و از آنجا رانده شوم؟» یا «چطور دوره خاک‌‌‌خوری را بگذرانم و از پس هزینه‌‌‌های زندگی بربیایم؟»
«جما اسبگ» یکی از کسانی است که پس از حدود دو سال کارمندی، تصمیم گرفت استعفا دهد و بیزنس خودش، یعنی ساخت پادکست را که همیشه عاشقش بود، راه بیندازد. حالا مدتی از این تصمیم گذشته. او چندی پیش مهمان «ایلینی ماتا» از مجله کسبوکار هاروارد بود و از تجربیات و چالش‌‌‌های کارآفرینی در ماه‌‌‌های نخست گفت؛ از جمله تنهایی، فقدان ساختار، عدم‌ثبات رویه و درآمد نامنظم. در میان این صحبت‌‌‌ها می‌توانید پاسخ این سؤال را پیدا کنید که «آیا کارآفرینی برای شما مناسب است؟»
