Раманқұл мен оның отыз жігітін бейкүнә өлтірген Қарақұлды Әзберген мен Есет мақұл көрмеді. Бір ғана бұлар емес, тілеу-қабақ түгелімен теріс қарады. Тіпті Әзберген мен Есет Қарақұлды, оның рулас ағайындарын ел ішіне жуытпады. Мұның үстіне «жығылғанға жұдырық» дегендей, патша әскері бері қарай тілеу-қабақтың үстімен жүре бастаған еді. Осы кезде ел ығысып, бірін-бірі қысты. Әсіресе Қарақұлдың руы нағыз қыспақтың ортасында қалды. Не істеу керек? Ақыры бір тоқтамға келген Қарақұл ағайындарын жинап алып былай дейді:
— Біз жазықты болсақ Жанқожаға ғана жазықтымыз. Өйткені оның адамын өлтірдік. Ал Есет пен Әзбергеннің толысын төгіп, ортасын шайқаған жоқпыз. Олардың өкпесіне түсінбедім. Біз не де болса Жанқожаға...
