Μια ακόμα πασοκική ομάδα «ψάχνεται» ενόψει των εκλογών του Οκτωβρίου: οι εκσυγχρονιστές, που δεν θέλουν με τίποτα σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε είναι 100% ικανοποιημένοι με τη διαχείριση του Νίκου Ανδρουλάκη, φέρεται να διερευνούν την πιθανότητα να συμμετέχουν με δικό τους υποψήφιο στην κάλπη. Για την ακρίβεια, με δική τους: μια πρώην υπουργό του κόμματος με σχετικές αναφορές, που στήριξε ενεργά συγκεκριμένο υποψήφιο ευρωβουλευτή (που εξελέγη) και, στην κρίση τους, έχει την εμπειρία να διαχειριστεί την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. Παρόμοιες φήμες λένε πως οι συζητήσεις γίνονται ακόμα και αυτές τις μέρες και πως οι υπογραφές έχουν ήδη συγκεντρωθεί, εφόσον τελικά το αποφασίσει. Η ίδια, πάντως, μέχρι τώρα προτιμάει τη σιωπή.
Εγινε trend (σε υποστηρικτές και επικριτές) το «Πάμε;» που χρησιμοποίησε ο Μανώλης Χριστοδουλάκης για να «δείξει» προς την πλευρά του Χάρη Δούκα. Και αυτό δεν φάνηκε μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στην ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη που αφορούσε τον Αλέξη Τσίπρα και κατέληγε στη φράση «Αλέξη, πάμε;». Και επειδή η (πετυχημένη) επικοινωνία μετράει, ύστερα απ’ αυτό και η πλευρά Γερουλάνου υπενθύμιζε πως το «Πάμε!» χρησιμοποιήθηκε πριν από 15 χρόνια σε σποτ του Γιώργου Παπανδρέου, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ – και στο επικοινωνιακό τιμ, τότε, ηγείτο ο Γερουλάνος.
Και κάποιος άλλος, όμως, ήταν πολύ δημοφιλής στην παρέμβασή του – όχι στην Ελλάδα, αλλά στην Τουρκία. Ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα στην τελετή αποφοίτησης πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης έγινε viral στη γειτονική χώρα, και για το σύνθημα που χρησιμοποίησε: το «boyun egme» («το κεφάλι ψηλά», το οποίο προέτρεψε τους φοιτητές να κάνουν ο πρώην πρωθυπουργός) είναι το σύνθημα της διαμαρτυρίας πριν από μερικά χρόνια για το πάρκο Gezi, από τις πρώτες σοβαρές αντιδράσεις στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – και είναι το σύνθημα που έβγαλε τότε η Αριστερά και λειτούργησε ως καταλύτης στο κίνημα των νέων τότε.
Τον δικό του απολογισμό έκανε ο Αλέξης Χαρίτσης στο Πανελλήνιο Συντονιστικό της Νέας Αριστεράς, περιγράφοντας τέσσερις αιτίες για το ποσοστό που κράτησε το νεότευκτο κόμμα εκτός Ευρωβουλής: ο λίγος χρόνος δεν επέτρεψε την ανάπτυξη πολιτικής ταυτότητας, δεν είχαν αναγνωρισιμότητα, τα στελέχη είχαν φθορά από την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάφεραν να ανακτήσουν και δεν κατάφεραν να πείσουν για τη χρησιμότητα της ψήφου. «Ο Μητσοτάκης και η Δεξιά θα πέσουν μόνο αν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα μέτωπο που θα εκφράζει κάτι τελείως διαφορετικό: ιδεολογικά, αξιακά, πολιτικά, κοινωνικά» ανέφερε, μιλώντας για τέσσερις προγραμματικούς άξονες που θα συμβάλουν στον διάλογο.
