Η κριτική που δεχόταν μέχρι πρόσφατα ο Χάρης Δούκας ήταν σε μεγάλο βαθμό υπερβολική, αν όχι άδικη. Του επιτέθηκαν για την πρόθεσή του να ανοίξει τη βασιλίσσης Ολγας, όταν είναι φανερό ότι στο κέντρο υπάρχει πρόβλημα. Τον κορόιδεψαν για το «μοντέλο των 15 λεπτών», όταν αυτή η ιδέα συζητείται σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Του καταλόγισαν ότι σταμάτησε τις εργασίες ανάπλασης του λόφου Στρέφη, όταν τέτοιες εργασίες στην πραγματικότητα δεν γίνονταν. Και τώρα τον κατηγορούν ότι προδίδει τον «ευεργέτη» του, τον Νίκο Ανδρουλάκη δηλαδή, κατεβαίνοντας ως υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Κι έτσι αν είναι, τα έχει αυτά η πολιτική: εδώ κοτζάμ Μέρκελ πρόδωσε τον μέντορά της, τον Χέλμουτ Κολ, για να γίνει καγκελάριος. Το πρόβλημα με την υποψηφιότητα Δούκα είναι άλλο. Οτι λίγους μήνες μετά την εκλογή του, πριν δώσει δείγματα γραφής από τη δουλειά του, πριν μπορέσει καν να υποστηρίξει ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στην πόλη, ξεχύνεται σε μια νέα περιπέτεια. Ωστε η Αθήνα – του λένε – ήταν στην πραγματικότητα ένα εφαλτήριο για τις πολιτικές σου φιλοδοξίες.
Ο Δούκας δίνει δύο απαντήσεις. Η πρώτη είναι ότι τώρα δόθηκε το σύνθημα για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς («ο χρόνος δεν είναι στατικός κι ακύμαντος όπως κάποιοι νομίζουν») κι εκείνος θεωρεί χρέος του να δώσει το «παρών». Πράγματι, αυτό δεν μπορεί κανείς να του το αρνηθεί. Αρκεί να μη χρησιμοποιεί τη νίκη του στον δήμο (που στην πραγματικότητα ήταν ήττα του Μπακογιάννη) ως επιχείρημα για το ότι μπορεί να νικήσει και τον Μητσοτάκη. Αρκεί ο συνθηματικός/διακηρυκτικός λόγος της χθεσινής του ομιλίας στην Κεντρική Επιτροπή να δώσει τη θέση του σε ουσιαστικές, συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις για το μέλλον τόσο της σοσιαλδημοκρατίας όσο και του τόπου.
Η δεύτερη απάντηση είναι ότι, είτε εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είτε όχι, θα παραμείνει στον δήμο. Οχι μόνο επειδή δεν θέλει να προδώσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων του, αλλά επειδή πιστεύει ότι η παραμονή του αποτελεί αμοιβαίο πλεονέκτημα για την πόλη και για το Κίνημα. «Θα μπορούσα να κάτσω αναπαυτικά στην καρέκλα του δημάρχου, αντί να πάρω το επιπλέον ρίσκο», είπε τις προάλλες στον ΑΝΤ1. Εδώ δεν πείθει. Τα προβλήματα της Αθήνας είναι τόσο μεγάλα, που ο πρώτος δημότης της θα έπρεπε όχι μόνο να μην κάθεται αναπαυτικά σε μια καρέκλα, αλλά να τρέχει όλη μέρα προκειμένου να βρει λύσεις. Το «ρίσκο» που παίρνει δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον ίδιο. Και η ατάκα «το τοπικό συναντά το εθνικό και το εθνικό το τοπικό» δεν λέει τίποτα.
«Κλείνοντας τον κύκλο της επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ», είπε χθες ο Δούκας, «είναι τώρα η ώρα να ανοίξουμε τον κύκλο της υπέρβασης». Εκτός από κύκλους, όμως, ας κάνουμε και κανένα βήμα μπροστά.
