W założeniach akcji „Burza” z listopada 1943 r. nie planowano prowadzenia walk w miastach. Zmianę spowodowało dopiero polityczne fiasko „Burzy” na Wołyniu. Nie udało się wymusić na ZSRS respektowania przedwojennych granic Rzeczypospolitej. W tej sytuacji zbrojna manifestacja polskiej obecności w Wilnie i we Lwowie nabierała szczególnego znaczenia. Zwycięska walka z Wehrmachtem i samodzielne opanowanie obu miast umożliwiłoby terenowym przedstawicielom Rządu RP na Uchodźstwie wystąpienie wobec Sowietów w roli pełnoprawnego gospodarza.
