Ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ο αγαπητικός της έβδομης τέχνης και της αντικουλτούρας, ο οποίος έχει στο ιστορικό του ταινίες όπως: «The Dirty Dozen», «MASH», «Klute» και «Don’t Look Now»-, και στη πορεία κατάφερε με το ταλέντο του να έχει μια παραγωγική και ευρεία καριέρα σε ταινίες όπως «Ordinary People» και «Without Limits», πέθανε την Πέμπτη στο Μαϊάμι έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια, όπως επιβεβαίωσε το CAA.
Ήταν 88 ετών.
Για περισσότερο από μισό αιώνα, ο βραβευμένος με Emmy και Χρυσή Σφαίρα ηθοποιός έπαιξε αξιομνημόνευτα κακούς, αντιήρωες, ρομαντικούς πρωταγωνιστές και μέντορες.
Πρόσφατα απασχόλησε ιδιαιτέρως στους σινεφίλ κύκλους με τον ρόλο του ως ο κακός Σνόου στο franchise «The Hunger Games».
Πιο πρόσφατα, εμφανίστηκε ως δικαστής Parker στη σειρά «Lawmen: Bass Reeves» και στη σειρά «Swimming With Sharks» το 2022.
Ο Σάδερλαντ κέρδισε το Emmy β’ ανδρικού ρόλου για το «Citizen X» του HBO το 1995 και ήταν επίσης υποψήφιος το 2006 για τη μίνι σειρά του Lifetime «Human Trafficking».
Μετά από αυτό που ο Σάδερλαντ αποκάλεσε «μια δαιδαλώδη μικρή καριέρα», που περιελάμβανε ρόλους σε ταινίες τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού όπως το «Castle of the Living Dead» του 1963 και το «Die! Die» του 1965. My Darling!», πήρε έναν ρόλο στην ταινία «The Dirty Dozen» του 1967.
Ο Σάδερλαντ δήλωσε στον Guardian το 2005 ότι αρχικά είχε μια ατάκα στην ταινία, μέχρι που ο Κλιντ Γουόκερ αρνήθηκε να παίξει μια σκηνή που απαιτούσε να υποδυθεί έναν στρατηγό. Σύμφωνα με τον Σάδερλαντ, ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Όλντριτς, ο οποίος δεν ήξερε το όνομά του, ξαφνικά γύρισε προς το μέρος του και του είπε: «Εσύ! Με τα μεγάλα αυτιά! Εσύ να το κάνεις!».
Ο ρόλος του έξυπνου και αλαζονικού ήταν ιδανικός για τον Σάδερλαντ, του οποίου το λυκίσιο πλάγιο χαμόγελο και η νεανική γοητεία τράβηξαν την προσοχή του παραγωγού Ίνγκο Πρέμινγκερ, ο οποίος του έδωσε τον ρόλο του αντι-αυταρχικού Χόκεϊ Πιρς στην κωμική επιτυχία «MASH» του 1970.
Το «MASH» μετέτρεψε τον Σάδερλαντ και τον συμπρωταγωνιστή του Έλιοτ Γκουλντ, ο οποίος έπαιζε τον «Trapper John», σε μεγάλα ονόματα. Όμως οι ηθοποιοί που ήταν προσκολλημένοι στην παράδοση δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν στην αυτοσχεδιαστική και συχνά χαοτική προσέγγιση του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Άλτμαν.
Σύμφωνα με τον Σάδερλαντ, ο Άλτμαν προσπάθησε να τον απολύσει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά ο Πρέμινγκερ επέμεινε.
Σε συνέντευξή του στο Playboy το 1976, ο Άλτμαν έδωσε μια διαφορετική άποψη, υπενθυμίζοντας ότι ο Σάδερλαντ λάτρευε το σκηνοθετικό του στυλ. «Ο αυτοσχεδιασμός του ήταν βαθύς», είπε ο Άλτμαν. «Είναι ένας φοβερός ηθοποιός», συνέχισε.
Ο Σάδερλαντ συμπρωταγωνίστησε επίσης με τον Γκουλντ στην πρωτοποριακή μαύρη κωμωδία «Little Murders» του 1971 με τον Άλαν Άρκιν και ξανά στην αποτυχημένη ταινία «SPYS» του σκηνοθέτη Ίρβιν Κέρσνερ το 1974.
Στην ταινία δράσης του 1970 «Kelly’s Heroes» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σάδερλαντ συνεργάστηκε με τον Κλιντ Ίστγουντ, υποδυόμενος τον λοχία Oddball.
Με το «Klute» του 1971, ένα θρίλερ/μελέτη χαρακτήρα σε σκηνοθεσία του Άλαν Πάκουλα και με συμπρωταγωνίστρια την Τζέιν Φόντα, ο Σάδερλαντ αναδείχθηκε σε έναν αξιόλογο πρωταγωνιστή ρομαντικών ταινιών.
Υποδύθηκε έναν προβληματικό ντετέκτιβ που ερωτεύεται ένα call girl ( Φόντα) το οποίο προστατεύει από έναν σαδιστή δολοφόνο.
Η Φόντα έδωσε αργότερα στον Σάδερλαντ τα εύσημα για την ερμηνεία της ως καλύτερη ηθοποιός που κέρδισε το Όσκαρ, εξαιτίας «όλων των έντονων συναισθημάτων που βίωνα» μαζί του.
Οι δυο τους είχαν ερωτική σχέση εκείνη την εποχή, και η σχέση αυτή πυροδότησε την αντιπολεμική στάση της Σάδερλαντ. Συμμετείχε στους Βετεράνους του Βιετνάμ κατά του Πολέμου και, μαζί με τον Πίτερ Μπόιλ και τον Χάουαρντ Χέσεμαν, η Φόντα και ο Σάδερλαντ οργάνωσαν μια περιοδεύουσα επιθεώρηση με τίτλο FTA (Free the Army, ευρέως γνωστό ως F*@k the Army).
Το Πεντάγωνο προσπάθησε ανεπιτυχώς να κρατήσει τα στρατεύματα μακριά από τις παραστάσεις- το FBI έθεσε υπό παρακολούθηση τόσο τον Σάδερλαντ όσο και την Φόντα.
