Ο «Λύκος της Wall Street», αυτή η υπέροχη ταινία του Σκορσέζε, βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο υποδύεται τον χρηματιστή Τζόρνταν Μπέλφορντ που, μέσα από απάτες και χειραγώγηση μετοχών, βρέθηκε να κολυμπάει στα δολάρια όπως ο θείος Σκρουτζ. Το FBI τον έβαλε στο μάτι. Και δύο πράκτορες τον επισκέπτονται στο πολυτελές σκάφος του στο Μανχάταν. Εκεί ο χρηματιστής αφήνει ένα σαφές υπονοούμενο, λέγοντάς τους ότι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους.
«Αν κατάλαβα καλά, τώρα προσπαθείτε να δωροδοκήσετε ομοσπονδιακό υπάλληλο» λέει, με χαμόγελο, ένας πράκτορας. Ο χρηματιστής το μαζεύει. Οι δύο άνδρες αποχωρούν, ενώ ο απατεώνας τούς πετάει καραβίδες και χαρτονομίσματα. «Μια ζωή θα μετακινείσαι με μετρό πηγαίνοντας από τη δουλειά στην άθλια γυναίκα σου» φωνάζει στον πράκτορα που απέρριψε την προσφορά.
Στο τέλος της ταινίας βλέπουμε, πράγματι, το στέλεχος του FBI να βρίσκεται στο μετρό και να διαβάζει για τη σύλληψη του χρηματιστή.
Ο τύπος θα την είχε γλιτώσει αν έπεφτε σε ανθρώπους της ΔΟΥ Χαλκίδας που, όπως θα διαβάσατε, είχαν συστήσει εγκληματική οργάνωση και έκαναν εκβιασμούς για τη ρύθμιση φορολογικών χρεών και εκκρεμοτήτων. Η μηχανή δούλευε με απλό τρόπο. Χρωστάς στο Δημόσιο; Θέλεις να μπει το χρέος σου κάτω από το χαλάκι; Δίνεις έναν φάκελο με μετρητά και η υπόθεσή σου τακτοποιείται ήσυχα και αθόρυβα.
Που λέτε όταν βρίσκομαι μπροστά σε αντίστοιχες ειδήσεις, προσπαθώ να μπω στη θέση του δημοσίου λειτουργού που στέκεται αγέρωχος και απαθής μπροστά σε έναν φάκελο φουσκωμένο από κατοστάρικα. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να αφήσεις τον φάκελο στο πλάι και να συνεχίσεις τη δουλειά σου. Και όμως, παρά τις κηλίδες διαφθοράς, οι περισσότεροι κάνουν τη δουλειά τους εντίμως, με την τσέπη άδεια. Και γυρίζουν σπίτι τους με το μετρό ή το λεωφορείο.
Η υπόθεση της Χαλκίδας μάς διδάσκει σεβασμό προς τους έντιμους. Και μας θυμίζει πόσο χρήσιμοι είναι οι αλγόριθμοι που βγάζουν τον ανθρώπινο παράγοντα από αυτές τις διαδικασίες. «Τρέχουν» από υπολογιστικές μηχανές, αλλά είναι από εκείνες που δεν λαδώνονται.
