Μόνοι σε ένα δωμάτιο, κατά τη διάρκεια κάποιας εργασίας μπορεί να πιάσουμε τον εαυτό μας, ή να μας «τσακώσουν» τη στιγμή που μονολογούμε. Πολλούς ίσως τους ανησυχεί ενώ μπορεί να βάζει σε σκέψεις αγαπημένα μας πρόσωπα, που μας πήραν είδηση. Θα έπρεπε;
Αμερικανοί ειδικοί φαίνονται όχι μόνο καθησυχαστικοί μπροστά στο φαινόμενο να μιλάμε μόνοι μας στη μέση ηλικία, αλλά ακόμα και… ενθαρρυντικοί.
Σύμφωνα με τον καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, Ήθαν Κρος, μπορεί το να παραμιλάμε στη μέση ηλικία είναι ένα «ανεξήγητο φαινόμενο», αλλά αρκετά συνηθισμένο.
Όταν οι άνθρωποι έχουν συνομιλίες στο μυαλό τους, είναι γνωστό ως «εσωτερική ομιλία», αλλά όταν το κάνουν φωναχτά, είναι ο γνωστός μόνολογος.
Μελέτες δείχνουν ότι οι μονόλογοι κορυφώνονται στην πρώιμη παιδική ηλικία, είπε ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ στην Αγγλία, Τσαρλς Φέρνιχαου, τονόζντας όμως ότι η συνήθεια επανέρχεται στη μέση ηλικία σε πολλούς από εμάς.
Ο δρ. Φέρνιχαου είπε ότι λέει τα πράγματα δυνατά αρκετά. «Τα παιδιά μου θα πουν «μπαμπά, τι κάνεις;» πρόσθεσε. «Και λέω: «Δεν με νοιάζει. Τα μελετώ αυτά τα πράγματα.»
Καθώς μεγαλώνεις, οι κοινωνικές πιέσεις δεν σε ενοχλούν και τόσο, πρόσθεσε, είτε αφορούν το να μιλάς στον εαυτό σου είτε να χορεύεις «σαν ηλίθιος» στον γάμο ενός φίλου.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής στο Ντάραμ, το να μιλάμε στον εαυτό μας εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς. Μπορεί να καταπνίξει τα άγχη («Θα είσαι εντάξει») και να αυξήσει το κίνητρο («Μπορείς να το καταφέρεις αυτό»). Μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση, να σας βοηθήσει στον προγραμματισμό ή να κάνει ένα άδειο δωμάτιο να αισθάνεται πιο φιλικό, πρόσθεσε.
Η έκφραση των σκέψεων μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε προβλήματα ή να προβάρουμε δυνητικά ακανθώδεις συζητήσεις, είπε ο Δρ Κρος. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να προβάρει την συνομιλία που θα κάνει όταν πρόκειται για χωρισμό ή να την συζήτηση για την αύξηση στην εργασία. Έτσι, σε αυτές τις περιπτώσεις ο Κρος προτείνει να βάλουμε μερικά ακουστικά, ώστε να φαίνεται σαν να μιλάμε στο τηλέφωνο.
Το να σκεφτόμαστε φωναχτά ενεργοποιεί επίσης αυτό που είναι γνωστό ως σύστημα λεκτικής λειτουργικής μνήμης, είπε ο δρ. Κρος, το οποίο μπορεί να βοηθήσει να κρατάμε στο μυαλό πράγματα όπως, λίστες για ψώνια ή προγράμματα λίγο περισσότερο.
Αν ψάχνουμε κάτι, όπως για παράδειγμα ένα προϊόν σε ένα παντοπωλείο που πάμε για να ψωνίσουμε, οι έρευνες δείχνουν ότι το να ονομάσουμε το αντικείμενο δυνατά μπορεί να βοηθήσει να το βρούμε πιο γρήγορα.
Υπάρχουν φορές, ωστόσο, που ένας μόνολογος θα μπορούσε ίσως να εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη ψυχική υγεία ενός ατόμου, είπε ο δρ. Κρος – όταν παραβιάζει τους κοινωνικούς κανόνες επειδή είναι υπερβολικά ενοχλητικός ή αποσπώντας την προσοχή στους άλλους.
Μπορεί επίσης να είναι επιβλαβές εάν είναι σταθερά αρνητικό για εμάς τους ίδιους, είπε η ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ, Ρέιτσελ Γκόλντσμιθ Τούροβ, Η επίμονη αυτοκριτική μπορεί να επιδεινώσει καταστάσεις όπως το άγχος, είπε. «Είναι σαν το κάπνισμα της ψυχικής υγείας», πρόσθεσε. «Κάνει τα πάντα χειρότερα».
Το να ψωνίζεις στο σούπερ μάρκετ και να πεις φωναχτά, «κοίτα αυτές τις μπανάνες» δεν είναι λόγος ανησυχίας, σύμφωνα με τον Κρος.
Εάν υπήρχαν «άλλα 17 μικρά ιδιόμορφα πράγματα που συνοδεύουν αυτή τη συμπεριφορά, τότε μπορεί να ήταν ανησυχητική αυτή η συμπεριφορά, σύμφωνα με τον Κρος, αλλά κατά τα άλλα, το μήνυμά του είναι: «Αν λειτουργεί για σένα, συνέχισε να το κάνεις».
Με πληροφορίες από New York Times
