در اين عرصه اهوازى، حضور و هماوردى سه بخش اجتماعى-سياسى را مى بينيم: نخست، دولتى ها براى مصادره اين جشن بزرگ ملى مردم اهواز؛ دوم، جامعه سنتى مذهبى (مرد سالار) اهوازى نا همگام با حاكميت؛سوم، جامعه فرهنگى و مدنى كه مى كوشد فاصله خودرا با دو بخش پيش گفته حفظ كند.از نظر تاريخى تملق حاكميت و كوشش براى نزديكى با برخى از سران قبايل و عناصر عرب وابسته به خود پديده اى تاريخى است كه از دوره صفويه تا قاجاريه وحتى پهلوى شاهدش بوديم. ج ا ا پس از ناكامى در مبارزه با پوشش و فرهنگ و سنت هاى عربى در مملكت سابق ع
