Πρώτα τα καλά νέα. Με τα πολλά, το ΚΚΕ άφησε ήσυχους τους sugar daddies και τα κορίτσια τους. Μεγάλη υπόθεση.
Υστερα τα καλύτερα νέα. Το ΚΚΕ ανέλαβε αντιπολεμική δραστηριότητα για να σπάσει την ομερτά.
Ποια ομερτά; Τον νόμο της σιωπής.
Ποιας σιωπής; Της σιωπής που «η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα θέλουν να επιβάλουν γύρω από την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους».
Ποιους πολέμους; «Τους πολέμους των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ» (ομιλία Δ. Κουτσούμπα, 11/3).
Ομολογώ ότι έως τώρα δεν ήξερα πως εμπλέκομαι σε κάποιον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Για την ακρίβεια γνώριζα μόνο ότι η Ρωσία του Πούτιν μπούκαρε να καταλάβει την Ουκρανία και οι Ουκρανοί υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Δεν ξέρω τι ενόχλησε το ΚΚΕ αλλά ιμπεριαλιστές τους Ουκρανούς δεν τους λες.
Οπως επίσης γνώριζα ότι η Χαμάς μπούκαρε στο Ισραήλ όπου σκότωσε, βίασε, βασάνισε και απήγαγε κάπου δύο χιλιάδες ανθρώπους και στη συνέχεια το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα όπου κρύβεται η Χαμάς.
Μπορεί κάποιος να συμφωνεί με το Ισραήλ ή με τη Χαμάς αλλά ούτε αυτό το λες ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Συνεπώς ούτε στην Ουκρανία πολεμάει κανένας ελληνικός στρατός – παρόλο που είμαστε ολόψυχα με τους Ουκρανούς που υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Ούτε προκύπτει από πουθενά κάποια «συμμετοχή της Ελλάδας στη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης» όπως ισχυρίστηκε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ.
Τι μένει λοιπόν για να διαμαρτυρηθεί εναντίον του το αντιπολεμικό συλλαλητήριο;
Υποθέτω κάποιος άγνωστος πόλεμος των «ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ», ο οποίος όπως φαίνεται εξόργισε το ΚΚΕ περισσότερο κι από τους super daddies.
Καμία αντίρρηση και τους καταλαβαίνω. Αλλά αυτά τα πράγματα έχουν κριθεί εδώ και μερικές δεκαετίες.
Δηλαδή η Ελλάδα είναι σύμμαχος των ΗΠΑ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο όταν ηττήθηκαν κι εκδιώχθηκαν από την εθνική επικράτεια οι πρόγονοι του ΚΚΕ.
Στο ΝΑΤΟ η Ελλάδα μετέχει από το 1952 και στην ΕΕ (τότε ΕΟΚ) από το 1981 διότι προφανώς η χώρα μας ανήκει στον δυτικό κόσμο. Καλώς ή κακώς δηλαδή αυτός είναι ο φυσικός μας χώρος.
Αντιθέτως με «τον υπαρκτό σοσιαλισμό», τον Πούτιν και το τζιχάντ, με τους οποίους ούτε είχαμε ούτε θέλουμε πολλά κολλητιλίκια.
Δεν αμφιβάλλω λοιπόν ότι είναι ενδεδειγμένα τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Απλώς από τις γεωπολιτικές ανησυχίες του ΚΚΕ περί «ινδικού εμπορικού δρόμου» (!) προτιμώ τις άλλες ιστορίες με τους sugar daddies.
Οχι μόνο έχουν περισσότερη ίντριγκα αλλά δεν κλείνουν και βραδιάτικα το Σύνταγμα.
