Άγριοι σκύλοι, εκπαιδευμένοι να επιτίθενται σε κρατούμενους κατόπιν εντολής έχουν γεμίσει τα κρατικά σωφρονιστικά ιδρύματα των ΗΠΑ. Αποκαλούνται συχνά «φυλετικός τρόμος», «κυνηγοί μαύρων», καθώς και «ανθρωποκυνηγοί» και εντοπίζονται σε 23 φυλακές οκτώ Πολιτειών της Αμερικής – σε Αριζόνα, Κονέκτικατ, Ντέλαγουερ, Ιντιάνα, Αϊόβα, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ και Βιρτζίνια.
Έχουν εκπαιδευτεί από τις Αμερικανικές Αρχές να αναζητούν ναρκωτικά και λαθραία προϊόντα στα κελιά, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ακρωτηριάζουν ή δαγκώνουν κρατούμενους προκαλώντας τους σοβαρά τραύματα, σύμφωνα με την αρθρογράφο του Insider, Hannah Beckler, ύστερα από εκτενή έρευνα σε δεκάδες σωφρονιστικά ιδρύματα, επικοινωνώντας με ειδικούς, αστυνομικούς, αλλά και πρώην φυλακισμένους.
Τα περιστατικά είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο, σε βαθμό που έχει επέμβει το Παρατήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Πολιτείες αποφεύγουν επίτηδες να κρατούν αρχεία, για να μην δεχτούν επικρίσεις. Αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον 23 φυλακές στις οκτώ προαναφερθείσες Πολιτείες χρησιμοποιούν επιθετικούς κύλους εναντίον των κρατουμένων. Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί πως τα τετράποδα εντοπίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε κρατικά σωφρονιστικά ιδρύματα, σε καμία όμως από τις 370 φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ.
Ο επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, Tyler Parry και ο καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Louisville, Charlton Yingling, αναφέρουν ότι ανέκαθεν στις Ηνωμένες Πολιτείες οι αρχές χρησιμοποιούσαν σκυλιά -κυρίως στην επαρχία- για να «συλλαμβάνουν» κακοποιούς, κάτι που ισχύει ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, στις Πολιτείες όπου καταγράφονται συχνά εντάσεις με Αφροαμερικανούς, οι σκύλοι αποτελούν «μέσο καταστολής της εγκληματικότητας» και συνδέθηκαν σε τέτοιο βαθμό με τις μειονότητες, ώστε να αποκαλούνται «κυνηγοί μαύρων».
Σε κάθε Πολιτεία αξιοποιούνται διαφορετικά τα σκυλιά στις φυλακές. Στην Αριζόνα για παράδειγμα εκπαιδεύονται να αναζητούν ναρκωτικά και λαθραία προϊόντα στα κελιά, έχουν πάντα φίμωτρο και ορμάνε μόνο μετά από εντολή.
Στην Ιντιάνα, κάνουν περιπολίες και κυνηγούν δραπέτες, ενώ στη Μασαχουσέτη αποτελούν μέσω καταστολής σε περίπτωση εξέγερσης στη φυλακή, εφόσον όμως δοθεί άδεια από τον αρμόδιο υπεύθυνο.
Στην Αϊόβα κάνουν περιπολίες και μπορούν να δαγκώσουν χωρίς εντολή από τον φύλακα, ενώ στη Βιρτζίνια πάντα συνοδεύουν τους φύλακες σε οποιαδήποτε δραστηριότητα και επιτίθενται στους κρατούμενους, ειδικά σε φυλακές με έγκλειστους για μικροαδικήματα.
Κοινός παρανομαστής σε όλες τις περιπτώσεις όμως, είναι η σωματική και ψυχολογική βία που μπορεί να ασκήσουν σε κακοποιούς ακόμη και κρατούμενους. Σε ένα κλειστό χώρο που δεν υπάρχει διαφυγή, το γάβγισμα και το ενδεχόμενο επίθεσης -πόσο μάλλον άμα συμβεί- προκαλούν συνειρμούς κατασπάραξης, σπάζοντας το ηθικό των θυμάτων τους.
«Αν ένας σκύλος δαγκώνει τον στόχο και τον εκπαιδευτή, είναι χαμένη υπόθεση και πάει σε απόσυρση», λέει ο Dave Blosser που εκπαιδεύει εκατοντάδες σκύλους για να αξιοποιηθούν στις φυλακές. Σύμφωνα με τον ίδιο, στην εκπαίδευση το ζώο επιτίθεται πάντα σε μια πάνινη κούκλα ή σε ένα ψεύτικο χέρι, που φοράει ο εκπαιδευτής, ο οποίος κάνει ήχους πόνου και φόβου, ώστε να συνηθίσει το τετράποδο και να μην σταματήσει.
Έτσι, το δάγκωμα ενός σκύλου-φύλακα σε σωφρονιστικό ίδρυμα, είναι αρκετά ισχυρό για να τρυπήσει λαμαρίνα και στον άνθρωπο μπορεί σε δεύτερα να σπάσει κόκκαλα, να διαλύσει μύες και να βγάλει το δέρμα. Οι περισσότερες επιθέσεις πραγματοποιούνται όταν οι κρατούμενοι είναι στο έδαφος και σε πολλές περιπτώσεις δεμένοι με χειροπέδες. Το κεφάλι, ο λαιμός και τελευταίος ο κορμός είναι οι πιο πιθανοί στόχοι, ενώ τουλάχιστον το 30% των επιθέσεων θεωρείται σοβαρό, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις το άτομο να μένει με μόνιμη αναπηρία ή παραμόρφωση.
Εντούτοις, επειδή οι Πολιτείες δαπανούν πλέον λιγότερα χρήματα στην αστυνομία για εκπαίδευση και εξοπλισμό, σε συνδυασμό με την πρόσληψη ακατάλληλων ατόμων με βίαιες πεποιθήσεις, ο έλεγχος έχει αρχίσει να χάνεται. Σε πολλές περιπτώσεις, οι σκύλοι επιτίθενται χωρίς εντολή και δαγκώνουν πάνω από μια φορά, ενώ υπάρχουν πολλά περιστατικά, όπου στόχοι έγιναν οι δεσμοφύλακες, αλλά και οι εκπαιδευτές.
«Πριν κάποια χρόνια θα έμοιαζε παράξενο, αλλά πλέον ανταλλάσσουμε οπτικοακουστικό υλικό από την εξέλιξη της εκπαίδευσής τους. Έχω δει μια νεαρή εκπαιδεύτρια με κομμένο λαιμό από τον σκύλο της και έναν φύλακα χωρίς δάχτυλα, γιατί του επιτέθηκε στη βόλτα», λέει ο Dave Blosser.
Τα σκυλιά που εκπαιδεύονται για τις φυλακές ανήκουν σε συγκεκριμένες ράτσες -όπως γερμανικοί ποιμενικοί, βέλγικοι και ντόμπερμαν- και μαθαίνουν να είναι ιδιαίτερα επιθετικά, σε βαθμό που πολλές φορές δαγκώνουν τόσο δυνατά που υπάρχει πιθανότητα τα δόντια τους να ξεριζωθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποσύρονται γρήγορα και να δημιουργείται ένα σοβαρό ζήτημα για το πού θα καταλήξουν.
Ορισμένες Πολιτείες, όπως η Βιρτζίνια, εφαρμόζουν αυστηρούς νόμους και επιτρέπουν μόνο στους εκπαιδευτές να υιοθετήσουν το σκυλί, ενώ άλλες επιτρέπουν να τα υιοθετούν ακόμη και πολίτες, χωρίς να χρειάζεται κάποια ειδική άδεια.
Εντούτοις, η πλειοψηφία των περιπτώσεων οδηγείται σε ευθανασία, τόσο γιατί δεν υπάρχουν άτομα που μπορούν να χειριστούν αυτά τα σκυλιά, όσο και γιατί είναι τόσο άγρια, που δεν θα προσαρμοστούν στην καθημερινότητα. «Ένας συνάδελφος είχε εκπαιδεύσει έναν θηλυκό γερμανικό ποιμενικό και ήταν τόσο άγρια που έχασε τέσσερα δόντια σε ένα μόνο δάγκωμα. Μόλις βγήκε στη «σύνταξη», της έκαναν ευθανασία, χωρίς δεύτερη σκέψη», λέει ο εκπαιδευτής Dave Blosser.
Σύμφωνα με την αρθρογράφο του ερευνητικού άρθρου, Hannah Beckler, στις ΗΠΑ υπάρχουν αιτήματα για απόσυρση των σκύλων από τα σωφρονιστικά ιδρύματα ή τουλάχιστον να λαμβάνουν την εκπαίδευση των τετράποδων που αξιοποιούνται στα αστυνομικά τμήματα. Μάλιστα, επικαλείται μελέτες που αναφέρουν ότι οι σκύλοι στις κρατικές φυλακές των ΗΠΑ, δεν φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, γιατί εκεί δεν κρατούνται συνήθως «σκληροί» ποινικοί. Αντιθέτως, έχει παρατηρηθεί ότι αξιοποιούνται για… καψόνια στους φυλακισμένους και να «λύνουν διαφορές» των δεσμοφυλάκων με κάποιον κρατούμενο.
