میرزا‌ابوالفضل گلپایگانی در میان مبلغان بهائی جایگاهی داشت که عباس افندی، رهبر دوم بهائیت به او لقب ابوالفضایل داده بود. گلپایگانی سال‌هایی طولانی از عمر خود را صرف تبلیغ برای این فرقه کرد و خدمات زیادی از تألیف کتاب در زمینه‌های مختلف از جمله عقاید و تاریخ تا انجام سفر‌های تبلیغی برای پیشبرد اهداف آن به انجام رساند. با وجود سال‌ها حضور و خدمت به تشکیلات بهائیت، قرائنی چند مبنی بر رویگردانی وی از این جریان وجود دارد که در این مقال مورد بازخوانی قرار گرفته است. امید آنکه بهائی‌پژوهان و عموم علاقه‌مندان را مفید و مقبول آید.
