Σχεδόν 30 χρόνια πριν, το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε την παραπομπή σε δίκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πρώην πρωθυπουργού, για τη φερόμενη εμπλοκή του σε σχέδιο υποκλοπών πολιτικών αντιπάλων και δημοσιογράφων.
Η υπόθεση έπεσε στο κενό, «αφού το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα ΠΑΣΟΚ υποστήριξε, σε μια κρίση γενναιοδωρίας ή ιδιοτελούς πολιτικού υπολογισμού», γράφουν χαρακτηριστικά οι Financial Times, ότι οι κατηγορίες θα έπρεπε να αποσυρθούν.
Τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του πρώην πρωθυπουργού και πρωθυπουργός ο ίδιος από το 2019, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός παρόμοιου σκανδάλου υποκλοπών.
Ο χρόνος θα δείξει αν αυτό θα οδηγήσει σε νομικές διαδικασίες. Εν τω μεταξύ, τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα για την υπόθεση ρίχνουν σύννεφα πάνω από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η υπόθεση έχει βαρύνουσα σημασία, σχολιάζει η οικονομική εφημερίδα, επειδή η εικόνα της Ελλάδας έχει υποστεί μια αξιοσημείωτη και από πολλές απόψεις δικαιολογημένη μεταμόρφωση από τα χρόνια της κρίσης της δεκαετίας του 2010.
Κάποτε φαινόταν πιθανό ότι τα προβλήματα χρέους της χώρας θα οδηγούσαν σε μια καταστροφική χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη, απειλώντας τη νομισματική ένωση της Ευρώπης.
Η πολιτική στην Ελλάδα πολώθηκε με την εκλογή – το 2015 – του ΣΥΡΙΖΑ, «ενός εξεγερμένου κόμματος που σχημάτισε την πιο ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση σε ευρωπαϊκή δημοκρατία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Αργά αλλά σταθερά, τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Υπό την εξουσία ενός «εξημερωμένου» ΣΥΡΙΖΑ και, στη συνέχεια, του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη, η Ελλάδα ικανοποίησε τους όρους των πιστωτών της με τόση επιτυχία, ώστε η ΕΕ ανακοίνωσε τον Αύγουστο το τέλος της «ενισχυμένης εποπτείας» της ελληνικής δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής.
Η Ελλάδα έγινε επίσης πολύτιμος εταίρος στην αντιμετώπιση περιφερειακών προβλημάτων. Ο διακανονισμός με τη νεοσύστατη Βόρεια Μακεδονία έθεσε τέρμα σε μια από τις πιο δύσκολες διπλωματικές διαφορές των Βαλκανίων.
Η ΕΕ επαινεί την Ελλάδα για το ρόλο της στην απομάκρυνση των ανεπιθύμητων μεταναστών. Η Αθήνα υπήρξε πιστός σύμμαχος του ΝΑΤΟ στην υποστήριξη της Ουκρανίας, μετά την εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο.
Δυστυχώς, το σκάνδαλο των υποκλοπών υποδηλώνει ότι δεν είναι όλα καλά στην πολιτική και τη διακυβέρνηση της Ελλάδας μετά την κρίση, σχολιάζουν οι Financial Times.
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Μητσοτάκης έθεσε την ΕΥΠ, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, υπό τον έλεγχό του και όρισε τον Παναγιώτη Κοντολέωντα, επικεφαλής μιας ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας, για να την διευθύνει. Ο Κοντολέων παραιτήθηκε τον Αύγουστο, αφού η ΕΥΠ παραδέχθηκε ότι παρακολουθούσε το τηλέφωνο του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη.
Το επόμενο κεφάλι που «έπεσε» ήταν αυτό του Γρηγόρη Δημητριάδη, γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε την πολιτική εποπτεία της ΕΥΠ. Ο Δημητριάδης τυγχάνει να είναι ανιψιός του Μητσοτάκη.
Τη Δευτέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε προηγούμενες διαψεύσεις ότι είχε οποιαδήποτε ανάμειξη στις υποκλοπές.
Όμως, το σκάνδαλο αρνείται να πεθάνει, γιατί η υπόθεση Ανδρουλάκη δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Κάποιος – ούτε εμείς ούτε η ΕΥΠ, λέει αγανακτισμένη η κυβέρνηση – χρησιμοποιεί παράνομα το ισραηλινής κατασκευής κατασκοπευτικό λογισμικό Predator, για να χακάρει τα τηλέφωνα άλλων δημόσιων προσώπων, συμπεριλαμβανομένων ερευνητών δημοσιογράφων.
Μια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που εξετάζει την παράνομη χρήση κατασκοπευτικού λογισμικού επισκέφθηκε την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, σε αναζήτηση απαντήσεων, αλλά έφυγε δυσαρεστημένη.
Η Sophie in ‘t Veld, μια Ολλανδή ευρωβουλευτής, παραπονέθηκε ότι οι ελληνικές αρχές δεν διεξάγουν «σθεναρή έρευνα για τους ενόχους».
Δεν είναι το μοναδικό τέτοιο μυστήριο στο πρόσφατο παρελθόν της Ελλάδας. Γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, τα τηλέφωνα περίπου 100 ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, παρακολουθούνταν επί μήνες.
Μια δεκαετία αργότερα, προέκυψε ότι οι υποκλοπές μπορεί να ήταν μέρος μιας μυστικής επιχείρησης των ΗΠΑ, με στόχο την αποτροπή τρομοκρατικής επίθεσης κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης.
Στο σημερινό σκάνδαλο, οι Έλληνες αξιωματούχοι έχουν αφήσει σκοτεινά υπονοούμενα για εχθρική ξένη ανάμειξη και επικαλούνται τους κανόνες περί κρατικών μυστικών, «για να δικαιολογήσουν τη συγκάλυψη των πραγμάτων», σημειώνει η εφημερίδα.
Οι Financial Times καταλήγουν χαρακτηριστικά: «Αλλά όσο περισσότερο καθυστερεί η κυβέρνηση να δώσει εξηγήσεις, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι έχει κάτι να κρύψει. Η κωλυσιεργία της κινδυνεύει να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στη φήμη τής σταθερής και εύρυθμης διακυβέρνησης, που η Ελλάδα έχει αποκτήσει με κόπο».
