SİNAN ULAKCI
Bulutları kör bir çocuk çakısıyla ben kestim. / Kesildi. Kimse inanmadı. [Kitap Bir, s. 183]
Dil, yazım şekillerinden yazın türlerine, söylen bütünlüğünden göstergelerin şeylere ait okumalarına; tekâmül derecesinde insanların anlaştığı ya da meylettiği yazılı belgelerin sağlamasını yine bu ortak bildirişim simgeleri üzerinden yazan ve okuyan arasında inşa etmiştir. Metnin okura sadakati felsefi ideler ya da ideolojilerin, yazara bağlılığı ise biyografilerden ve mahfillerden sıçrayan edebiyat tarihinin kabullenmeleri ile yazan tarafından teskin olunuşun müracaatıdır.
Roland Barthes mürekkebinin [Le degré zéro de l’écriture, suivi de Nouveaux essais critiques, Seuil: 1972, Paris, p. 59] Stéphane Mallarmé ile kurduğu satırların (Yahya Kemal meşrebince [Mallarmé’perest] pekâlâ kabul edilebilecek.) Seyhan Erözçelik şiirlerine derkenar olabilmesi işten değildir.
Sansar [belki de] Seyhan Erözçelik’in içindeki şiir hayvanı’nın cins ismi idi. Sansar; zanaatı ile hem yazan hem yazar olabilen, şiirinin yapısı itibari ile de hepçil beslenen...
Yazın [Littérature] ile (reklam yazarlığı) zanaatını [Litteratura] ayrıca çözümlemeli. [Seyhan Erözçelik’in yazma fiilinden hareketle Hilmi Yavuz’un teorik çerçevede dikkat çektiği bir husus; reklam yazarlığı ile yazın’ın koşutluğu idi. Reklam metni de yazan şair ve yazarların bu konuya daha ziyade mecburiyeti ya da edebiyata muhtaç kalan kapitalizmi anlatma isteği ile yaklaşmaları, bu teorik çerçevenin oluşturulamamasına sebep oldu.] Zira şiirlerini ve kitaplarını ustaca kuran şairin yazmak fiili üzerinden metin kotarmasını salt yetenek ile açıklamak en hafifi ile şaire haksızlık olurdu. Zira okurun, Seyhan Erözçelik’in bu sahada yazdıkları ile gönenen bir metin yazarı olduğunu da hesap ederek şairin cümle’sini tartmalı.
Seyhan Erözçelik şiirinde fiil sayabileceğimiz bu hususun dışında sıfat kabul edeceğimiz bir başkaca husus, sözlükten okunan metinlerin istiflendiği edebî panoramaya sığamamış bir sözlük okuyan şair olmasıdır. Filolojik ve dilbilimsel yöntemlere sadık bir hâşiye yapılmadığından ve dilin varlığına ait metnin okumalarına girişilmediğinden, Türkçe ile bu denli girift bir şairin okumalardan uzak anlamlı kalması kaçınılmazdır. Bu minvalde şiiri üzere iki yazı, süreli yayınlarda boşluğun süresizliğinde kaldı: “Seyhan Erözçelik’in Şiirlerinde Söz Varlığı” (Hars Akademi Uluslararası Hakemli Kültür-Sanat-Mimarlık Dergisi, Yıl 2, Sayı 3 (Haziran 2019), ss. 110-117] ile “Bir Deneysel Şiir İmkânı Olarak Seyhan Erözçelik’in Şiirlerinde Bartın Ağzı” (Üniversitesi Çeşm-i Cihan: Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları E-Dergisi, Cilt 3, Sayı 1, s. 33-45, Yaz 2016)
Türk şiirinin sansarı Seyhan Erözçelik’in bütün şiirleri (Kitap Bir – Tüm Şiirler (1980-1996) ve Kitap İki – Tüm Şiirler (1994-2011) adlarıyla) 160. Kilometre tarafından yayımlandı.
Yaşarken yazmanın taşıdığı rizikoya ait bir söylemden öte Thomas Bernhard üslubu taşıyordu, benim okurum 300 kişidir ifadesi.
Okur korkmasın ve okusun: “Şiir gulyabanidir, ölmez”, kimse inanmasa da...
