Άνω κάτω κατάφερε να κάνει –μετά την Ελλάδα– και την Κύπρο ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του -κατά τη διάρκεια της οποία δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο- τον λόγο πήρε η πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Όπως είπε, μεταξύ άλλων, «καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι βιώνετε γιατί η ίδια εισβολή, με άλλους πρωταγωνιστές, συντελέστηκε το 1974 στην Κύπρο από την Τουρκία. Η Κύπρος, όπως και η Ουκρανία, είναι θύματα εισβολής και κατοχής μιας ισχυρότερης γείτονος χώρας. Για περισσότερο από 47 χρόνια βιώνουμε τις συνέπειες των παράφορων παραβιάσεων από την Τουρκία των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Όμως, στο σημείο αυτό η σύνδεση «κόπηκε» με αποτέλεσμα να μην ακουστεί η θέση του Βολοντίμιρ Ζελένκσι λόγω… τεχνικού προβλήματος. Μάλιστα, το ΥΠΕΞ της Ουκρανίας τόνισε ότι έγινε προσπάθεια επανασύνδεσης, ώστε να απαντήσει ο πρόεδρος αλλά δεν τα κατάφεραν.
Σύμφωνα με το ΥΠΕΞ της Ουκρανίας, ο Ζελένσκι θα τοποθετηθεί γραπτώς και θα αποστείλει τις θέσεις του στη Λευκωσία, ενώ διπλωματικές πηγές στο Κίεβο ανέφεραν πως η Ουκρανία έχει στηρίξει και έχει υιοθετήσει όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό και, ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα μη αναγνώρισης των όσων έχει βιώσει η Κύπρος από την τουρκική εισβολή.
Μετά την ομιλία του ουκρανού προέδρου, εξερχόμενος της Ολομέλειας της Βουλής ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, εξέφρασε την ενόχληση του για τη στάση του Ζελένσκι.
«Δεν είναι αυτό το οποίο περιμέναμε σήμερα» είπε.
«Βεβαίως και αυτό θα έπρεπε να γίνει (σ.σ. αναφορά στην τουρκική εισβολή), θέλω να είμαι ευθύς και κατηγορηματικός, (όμως) αυτό που σήμερα αναμέναμε είναι να ακούσουμε αυτά που υποφέρει ο ουκρανικός λαός τώρα, αλλά τα ίδια που είχαμε υποφέρει το 1974.
» Μας ενοχλεί το γεγονός ότι δεν υπήρξε η οποιαδήποτε αναφορά. Οι αρχές δικαίου δεν διακρίνουν μεταξύ κρατών και παραβιάζονται τα δικαιώματα των μεν αλλά αγνοούνται τα δικαιώματα των άλλων. Αυτό που εμείς πράξαμε είναι το προς τη διεθνή νομιμότητα καθήκον μας. Αν υπάρχουν άλλοι με ελαστικότερες συνειδήσεις ή που μπορεί να ανεχθούν ανάλογες πράξεις αρκεί να μην επηρεάζονται οι ίδιοι, αυτό είναι παντελώς ξένο από τις αρχές που διέπει μια ευρωπαϊκή χώρα και ιδιαίτερα μια χώρα που βίωσε και βιώνει ακόμα μέχρι και σήμερα τα δεινά μιας εισβολής που στήθηκε ή αιτιολογήθηκε πάνω στα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και πάνω στα ίδια, δυστυχώς, ανύπαρκτα γεγονότα».
