Айтулы қалам иелері мен театр шеберлерінің тіл табысқан ынтымақ-бірлігі ұлттық өнердің іргелі туындыларын жасауда қайнар көз, құнарлы өpic болатындығы әр халықтың арғы-бергі рухани тарихында талай дәлелденіп, тынбай дамып келе жатқан құбылыс. Мұндай ырыс-игілікке кез-келген шығарма кепілдік ала бермейді. Ондағы шымырлаған ой тұнығы тереңіне бойлауды аңсайды. Жанр табиғатына тән шиыршық атқан қақтығыс барысында қалыптасатын санқилы мінез-құлықтың қиғаш-қуыс түкпірлері, жан иірімі жүрек лүпілі бар. Кейіпкердің ой-арманын, оның мұрат тұтқан мүддесінің қат-қабат қалтарысын тауып, сыр-сипатын ашу әрдайым суреткердің зерделі биік парасатын сарыла ізденген еңбектерін, қырағы көкірек көзін тілейді. Классикалық шығармалардың көңілі соққанның құр тәуекеліне, жеңсік құмардың жайдақ жамбасына, әуесқойдың «әлім келмейтін несі барына»...
