(хикаят)
— Ағатай, өлеңдетпей-ақ қойыңызшы. Тағы да жөтеліп, қиналып қаларсыз, — деді қыз үрейлене, ол тамырлары білеудей боп ісініп кеткен солдаттың қолынан сипады.
— Полк, тыңда мені! — деп айқайлады да, солдат жөтелге булықты.
Ол үстелге кеудесімен жатып алып, тұншығып кеткендей екі көзі қанталай алақтап, күркілдеп ұзақ жөтелді. Үй иесі аспай-саспай қиярын жеп отырып, солдатқа жалтақтап қарай берді.
— Сен неғып отырсың? — деді ол ақырында қызға. — Көрмейсің бе ананың ықылық атып жатқанын. Әне үзіліп барады.
Солдат сылқ етіп, үстелге құлап түсті, сосын тамағы қырылдап, отырған орындығымен бірге ысырылып барып, еденге сұлай кетті. Мысық қатты нанның қабығын тістеген күйі,...
