عمادالدین باقی
وقتی سخنان برخط آقای رئیسی در سازمان ملل را دیدیم این پرسش به وجود آمد که چرا از ۱۹۵ کشور عضو سازمان ملل تنها افرادی مانند آقای احمدی نژاد و آقای رئیسی از ایران، چنین سخنرانی هایی ارائه می کنند؟ چرا هنوز فکر می کنند این ادبیات و رجز خوانی سیاسی ارزش است؟ چرا برخلاف آنچه در اصول فقه به عنوان حجیت سیره عقلا خوانده می شود چنین مواضعی اتخاذ می کنند؟ هیچیک از کشورهای دیگر که در بلوک مخالف آمریکا هستند نیز چنین مواضعی ندارند، نه به دلیل ترس و ضعف یا نادانی، زیرا غالبا توانایی اقتصادی و سیاسی شان در سطح بین المللی بسیار بیشتر از ایران است. مسئولان ایرانی کی می خواهند از این ادبیات تکراری، تقلیدی، بی حاصل و بلکه زیانبار که چهره نامعقولی از ایران ترسیم می کند دست بردارند؟
مگر نمی شود مانند کشورهای دیگری چون روسیه و چین و و‌کوبا و ویتنام، که حکومت ایران دوست یا متحد خود می داند رابطه و سفارت خانه داشت، با ادبیات نرمال سخن گفت و مخالف سیاست های آمریکا هم بود؟
*تیتر انتخاب کلمه است
