تا چهل سال پیش [۱۲۹۹ خورشیدی] خیابان بزرگ و زیبایی که امروز به نام «سعدی» معروف است به اسم «لختی» شهرت داشت، این خیابان را از آن جهت «لُختی» می‌گفتند که در حکم خارج شهر بود و در سراسر آن خیابان به جز باغ‌های علاءالدوله و چند آلونک اثری از آب و آبادانی نبود و گذار هر عابر واژگون‌بختی که به این خیابان دراز و لخت و عور و خلوت می‌افتاد بلافاصله به وسیله رنود لخت می‌شد... حالا [۱۳۳۹] ما در خیابان سعدی و با «وال استریت» ایران هستیم. در این‌جا باید خیلی مودب و متین بود، سر و صدا، متلک‌گویی، چشم‌چرانی موقوف!
