Pięć szybkich wniosków to cykl opisujący w skrócie dany mecz Lecha Poznań. Jeszcze przed przedstawieniem plusów i minusów danego spotkania, analizą gry konkretnego zawodnika czy dogrywką, prezentujemy pięć szybkich i pomeczowych wniosków. Kilkadziesiąt minut po każdym meczu na gorąco pięć spostrzeżeń na temat występu drużyny Kolejorza, poszczególnych piłkarzy czy obecnej sytuacji zespołu.
DOBRE 30 MINUT I ZASŁUŻEONE PROWADZENIE
Lech wyszedł na ten mecz w optymalnym składzie z Mikaelem Ishakiem i z awizowanym Ali Gholizadehem na prawej stronie, więc można było spodziewać się poziomu gry, który usatysfakcjonuje kibiców i da zwycięstwo. Lech szybko chciał przejąć kontrolę nad meczem, zyskać przewagę, ale na początku nie było łatwo, za dużo było strat, niecelnych podań, znowu irytował Alex Douglas, który nadużywa dziwnych podań po ziemi, po których są tylko straty. Zagłębie w pierwszym kwadransie nie dało się zdominować, widać było chęć gry z kontry i chęć atakowania stroną, na której bronił Michał Gurgul. Poznaniacy po 10 minucie starali się grać swoją piłkę, częściej gościli pod bramką lubinian, w końcu w 19 minucie przeprowadzili akcję jak na treningu, Ali Gholizadeh efektownie podał do wychodzącego na czystą pozycję Afonso Sousy, który wyprowadził Kolejorza na prowadzenie. Była to akcja-marzenie, akcja, która była próbką indywidualnych umiejętności niektórych piłkarzy. Po tym golu Lech wciąż przeważał, choć grał w dziesiątkę, gdyż Adriel Ba Loua zupełnie nie współpracował z resztą drużyny i nie byłoby niespodzianką, gdyby dostał przysłowiową wędkę. W ostatnim kwadransie Lech już tak nie przeważał, choć miał boiskową kontrolę nad poczynaniami gospodarzy. Nasze prowadzenie do przerwy było jak najbardziej zasłużone.
Z KAŻDYM KWADRANSEM GORZEJ
W przerwie trener Lecha Poznań przeprowadził dwie zmiany, z czego ta ofensywna nic nie wniosła. O dziwo Lech tak jakby osłabł, oddał środek pola, przeciwnik zaczął przeważać, prowadzić grę, choć wcześniej w 49 minucie Mikael Ishak miał świetną okazję do podwyższenia prowadzenia, a być może nawet do zamknięcia tego meczu. Szwed po podaniu Radosława Murawskiego nie trafił na 2:0 i później zrobiło się tylko bardziej nerwowo. Dokładnie po 10 minutach świetne 3 interwencje w jednej akcji zaliczył Bartosz Mrozek, który naprawił wszystkie błędy elektrycznej obrony i to on uratował wynik 1:0 po godzinie meczu. Lech Poznań nie umiał uspokoić gry, a już w 65 minucie Zagłębie Lubin w końcu powinno strzelić gola, lecz na szczęście Joel Pereira nie odpuścił Mateusza Wdowiaka, do końca za nim biegł, naciskał na pomocnika rywala, który w świetnej sytuacji nie trafił do siatki. Niewiele dały kolejne zmiany, wciąż mieliśmy problem w środku pola, trener Niels Frederiksen go widział, reagował, przeprowadzał dobre roszady, ale jego zespół nie umiał odzyskać kontroli nad meczem.
JAKOŚ TO PRZETRWAĆ
W ostatnich minutach Lech Poznań był już bardzo, bardzo zmęczony, wciąż walczył, starał się, niektórzy zawodnicy dawali z siebie wszystko w odbiorze, jednak to Zagłębie Lubin niespodziewanie było lepsze pod względem motorycznym. W niektórych sytuacjach na środku pola nie dawaliśmy sobie rady, do tego Michał Gurgul musiał w doliczonym czasie gry popełnić taktyczny faul na kartkę, bo nie miał już sił gonić przeciwnika. Lech Poznań po zmianie stron był zupełnie innym zespołem, niż w pierwszej części, był to zupełnie inny Lech od tego z pierwszych 45 minut, a Niels Frederiksen nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego poznaniacy po zmianie stron wyglądali gorzej? Na szczęście Zagłębiu Lubin w wielu sytuacjach brakowało jakości, nasza drużyna w defensywie zachowywała koncentrację, nie przegrywała starć w polu karnym, była czujna przy okazji stałych fragmentów grając bardzo mądrze szczególnie w ostatnich 10 minutach.
JAKOŚ SIĘ UDAŁO
Ufff. Jakoś się udało. Zagłębie Lubin osłabione infekcjami czy urazami Pieńki i Dąbrowskiego stworzyło sobie więcej sytuacji oddając na naszą bramkę aż 19 strzałów, w tym 7 celnych. Kolejorz po 30 minutach był już słabym Lechem Poznań mającym problem z utrzymaniem się przy piłce i z kreowaniem gry, nic do ofensywy nie wnieśli zmiennicy, zatem z każdym kolejnym kwadransem można się było modlić o trochę szczęścia oraz o dowiezienie korzystnego wyniku. Ostatecznie jakoś się udało, Lech Poznań pomimo rozczarowującej gry pokonał Zagłębie w Lubinie pierwszy raz od 5 grudnia 2021 roku, przełamał się na wyjeździe zwyciężając 3 raz w tym roku i pierwszy raz od 21 kwietnia co jest najważniejszą wiadomością tego dnia. Równo rok po odpadnięciu ze Spartakiem Trnava niebiesko-biali zdobyli bardzo ciężki teren, a 3 punkty, jakie wywalczyli w sobotę na oczach ponad 13 tysięcy widzów wywindowały Kolejorza na ligowe podium (o 19:30 byliśmy nawet liderem). Nie zmienia to jednak faktu, że Lech Poznań ma nad czym pracować, ma co poprawiać, a sztab szkoleniowy jak najszybciej musi znaleźć przyczynę rozczarowującej postawy w drugiej połowie.
CZAS NA PRACĘ, CZAS NA KOLEJNE MECZE
Przed Lechem Poznań teraz kolejny pełny mikrocykl treningowy, w którym jest czas na pracę i na postępy. W niedzielę, 25 sierpnia, o godzinie 17:30 po 2 kolejnych wyjazdach, z których przywieźliśmy 4 punkty przyjedzie do nas Pogoń Szczecin, która będzie dla Lecha Poznań kolejnym ważnym testem. Jeśli Kolejorz chce w sezonie 2024/2025 co najmniej awansować do europejskich pucharów, to nie może teraz zwolnić, chcąc polepszyć nieprzyjemną atmosferę panującą obecnie wokół klubu, w tym wlać w serca kibiców trochę więcej nadziei, powinien za tydzień pokonać „Portowców”, a tuż przed przerwą na kadrę nawet ograć Stal w Mielcu. Cały klub potrzebuje zwycięskich serii, meczów, po których można będzie powiedzieć – Lech Poznań rośnie i idzie w dobrą stronę. Dziś mentalnie wyglądał dobrze, piłkarsko gorzej, na szczęście 3 oczka pojechały na Bułgarską, dlatego dzień 17 sierpnia 2024 został zapisany na plus. Czekamy na więcej.
Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat)
The post Pięć szybkich wniosków: Zagłębie – Lech 0:1 first appeared on KKSLECH.com.
