Келгеніне талай болса да, Ерлан қалаға сіңісе алмай жүр. Күнде тұнжырап сабақ үстінде терезеге қарайды. Әлдекімді күткендей сыртқа телміріп ұзақ отырады.
Мұны байқаған бейнелеу пәнінің мұғалімі Қалтай ағай сабақтан соң жеке шақырып алып:
— Ерлан, — деді арқасынан қағып. — Ауылды сағынып жүрсің бе? Көңіл күйің жоқ қой?
Ерлан мүдіріп қалды. Көз алдына туған жері, ата-әжесі елестеді.
— Қала суық. Түсі де сұп-сұр, — деді сонсоң нақты жауаптан жалтарып. — Көктем қашан келеді, ағай?
Ағайы күлімсіреп терезеге қарады. Бояусыз, сұр шаһарға көз салып тұрып терең ойға шомды.
— Мен саған бір құпия үйретейін, — деді біраздан соң тілге келіп. —...
