Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό που άρχισε χθες στη Βουλή περιλαμβάνει ίσως πολλά από τα γνωστά δεδομένα του πολιτικού σκηνικού και τα οποία κρύβουν ελάχιστες εκπλήξεις.
Φέρνει όμως και κάτι καινούργιο: την εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι μια αλλαγή στάτους για την οποία το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάστηκε να κουραστεί ιδιαίτερα, χωρίς όμως αυτό να μειώνει το αποτέλεσμα και τη σημασία του.
Στο κάτω-κάτω δεν φταίει το ΠΑΣΟΚ αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται.
Και για να είμαι ακριβής δεν φταίει κανείς που ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται εκτός από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε εκτελέστηκε κάποιο σατανικό σχέδιο του Μητσοτάκη, όπως τους αρέσει να κουτσομπολεύουν στην Κουμουνδούρου.
Ούτε έχασαν τον ύπνο τους οι «οικονομικοί κύκλοι» κι είπαν να την πέσουν στον Κασσελάκη ή τον Φάμελλο.
Ούτε κάποιοι συνωμότησαν για να αλλάξει γραφείο ο Ανδρουλάκης στη Βουλή.
Ούτε φυσικά επιστρατεύτηκαν «κυπατζίδικα κόλπα» για να ξεμυαλίσουν τη Ράνια Θρασκιά (Χ. Σπίρτζης, ERTnews, 10/12).
Μόνοι τους τα έκαναν σαν τα μούτρα τους. Οταν μέσα σε δεκαοκτώ μήνες, οι 47 βουλευτές που έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο 2023 έχουν γίνει 26 κανείς άλλος από τους ίδιους δεν φταίει.
Μέσα στις καραμπόλες λοιπόν το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε με έναν ρόλο για τον οποίο δεν χρειάστηκε να κουραστεί ιδιαίτερα και μάλλον θα πρέπει να τον δικαιολογήσει.
Αλλά και να τον διεκδικήσει. Οχι φυσικά με φανφάρες για «σκληρό ροκ», «νέο στυλ», «επιθέσεις» και άλλες σαχλαμάρες που «την Αρτα φοβερίζουν». Με σοβαρή και μεθοδική δουλειά.
Μπορεί προφανώς να διακηρύσσουν ότι «οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ αφορούν ανθρώπους» (Π. Γερουλάνος, 10/12) αλλά μεταξύ μας δεν ξέρω κανένα κόμμα στον πλανήτη του οποίου οι προτάσεις να αφορούν το γκαζόν του κήπου.
Αντιλαμβάνομαι λοιπόν τον ενθουσιασμό. Υποψιάζομαι όμως ότι δεν θα είναι τόσο απλό κι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει δρόμο μπροστά του.
Σε κάθε περίπτωση, τα ζητούμενα για ένα κόμμα που αποβλέπει σε ρόλους εξουσίας είναι μονότονα τα ίδια: αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.
Αν δεν σε πιστεύουν, δεν θα σε εμπιστευτούν. Κι αν δεν σε εμπιστεύονται, δεν θα σε ψηφίσουν.
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία για να καταλάβουμε αν άλλαξε κάτι ή αν (όπως έλεγε κι ο πρίγκιπας της Σαλίνα) άλλαξαν πολλά για να μην αλλάξει τίποτα.
Το βέβαιο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε σχεδόν άθελά του με μια ευκαιρία. Κι εφεξής μόνο το ίδιο θα δείξει αν και πόσο μπορεί να την αξιοποιήσει.
